H επαναπρόσδεση του διαστημοπλοίου Soyuz-TMA19 πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιουνίου 2010

Για σύντομο χρόνο εγκαταλείψαμε το διαστημικό σπίτι που ήδη μας φιλοξενούσε. Στο πρόγραμμα της πτήσης μας αυτή η επιχείρηση ονομάζεται επαναπρόσδεση. Στις 18 Ιουνίου προσδεθήκαμε ομαλότατα με αυτόματο τρόπο στη ρωσική μονάδα του Δ.Δ.Σταθμού Zvezda, ενώ στις 2 Ιουλίου στην ίδια θύρα πρόσδεσης έπρεπε να αφιχθεί το φορτηγό διαστημόπλοιο "Progress".

Αλλάξαμε τη θέση μας για μια νέα, συνδέοντας το διαστημόπλοιό μας με τη μονάδα με την όμορφη ονομασία «Rassvet» (Αυγή). H επαναπρόσδεση πάντα πραγματοποιείται χειροκίνητα. Πρέπει να σας πω ότι είναι ένα πολύ υπεύθυνο και δύσκολο έργο για το πλήρωμα. Την προκαθορισμένη στιγμή πήραμε τις θέσεις μας κι ετοιμαστήκαμε για τη δουλειά, αλλά ήρθε οδηγία για αναβολή της επαναπρόσδεσης για μιάμιση ώρα λόγω προβλημάτων με τους ηλιακούς μας συλλέκτες. Μου πέρασε μάλιστα από το μυαλό η σκέψη μήπως αναβληθεί εντελώς. Ευτυχώς όμως για μας όλα διεκπεραιώθηκαν εντάξει και η μηχανικός του πληρώματός μας Σέννον Ουόκερ έδωσε κατά τη νέα ώρα την εντολή για αποσύνδεση.

Αποσύνδεση... και είμαστε σε ελεύθερη πτήση ακριβώς δίπλα στο τεράστιο διαστημικό μας σπίτι. Το σπίτι, που έχτισαν και εξακολουθούν να κατασκευάζουν πολλές χώρες του κόσμου. Το σπίτι με το όνομα Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, όπου έχουν συγκεντρωθεί τα πλέον προηγμένα και αξιόπιστα επιτεύγματα της επιστήμης. Αισθάνεσαι στο πετσί σου την ευθύνη απέναντι σε όσους έχουν συμμετάσχει σε αυτό το μεγαλεπήβολο έργο. Περνούν 3-4 λεπτά και πιάνω για πρώτη φορά τους μοχλούς του διαστημόπλοιου. Λέω για πρώτη φορά, επειδή καταλαβαίνω ότι ούτε οι δοκιμές των κινητήρων, ούτε οι περιστροφές των ηλιοσυλλεκτών δεν συγκρίνονται με την ελεύθερη πτήση γύρω από το διαστημικό σταθμό. Αγγίζεις τις λαβές και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι προσομοιωτής! Μια πραγματική μηχανή με δικό της χαρακτήρα και πολύ ευαίσθητη! Ανταποκρίνεται σε κάθε κίνηση. Γι αυτό και στην αρχή «συνηθίζαμε» ο ένας στο άλλο, προσαρμοζόμασταν. Αυτή σ’ εμένα κι εγώ σ’ αυτήν. Γνωριστήκαμε και τα πήγαμε καλά.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εκπαιδευτές του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών, που εργάστηκαν για να μου μεταφέρουν την εμπειρία και τις γνώσεις τους. Ευχαριστώ τον Ίγκορ Μαρτίνοφ, τον πρώτο μου εκπαιδευτή και τον Αντρέι Σάβιντσεφ. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Άλμπερτ Μιχάιλοβιτς Μάρκοφ, ο οποίος με προετοίμασε για την αποστολή αυτή. Πετάμε γύρω από το διαστημόπλοιο ακολουθώντας τον τόξο ασφαλείας και ήδη κρεμόμαστε απέναντι από τη θύρα πρόσδεσης. Να τη λοιπόν η νέα ρωσική μας μονάδα «Rassvet». Ωραίο όνομα, χαρακτηριστικό. Και είμαστε οι πρώτοι που πρέπει να προσδεθούμε σ’ αυτήν. Όμως το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων δεν έχει περιθώρια για συναισθήματα. Για το Κέντρο όλα αυτά είναι δουλειά. Ασυνήθιστη, πάντως δουλειά. Έχουν διανύσει μεγάλο δρόμο κι έχουν τόσα πολλά πίσω τους...

Δόθηκε η εντολή ότι μπορούμε να προσδεθούμε. Για άλλη μια φορά «φύγαμε». Η Shannon είχε ετοιμάσει ήδη τα συστήματα του διαστημοπλοίου για την πρόσδεση. Ο Douglas Willock, ο δεύτερος μηχανικός του πληρώματός μας, φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί αδιάκοπα τη διαδικασία. Διασταυρώσαμε τους γνώριμους σταυρούς στα στόχαστρα και τους στόχους, προσεγγίζουμε, ερχόμαστε σε επαφή. Έγινε η πρόσδεση! Είμαστε λοιπόν πάλι στο σπίτι. Περνώντας αργότερα στο σταθμό και συναντώντας πάλι τον Αλεξάντρ Σκβαρτσόφ, τον Μιχαήλ Καρνιένκο και την Τρέισι Κόλντουελ-Ντάισον, συγκεντρωθήκαμε γύρω από τον κόμβο σύνδεσης και δεν βρήκαμε κανένα ίχνος από τη διαδικασία. Μπήκαμε κατευθείαν στη «φωλιά» του συνδετικού κόμβου χωρίς καν να αγγίξουμε τον κώνο. Δεχθήκαμε τα συγχαρητήρια των παιδιών. Αγαπητέ Αλμπέρτ Μιχάηλοβιτς τα κάναμε ακριβώς όπως μας διδάξατε! Είμαστε λοιπόν πάλι όλοι μαζί κι έχουμε μπροστά μας πολλή δουλειά. Είμαστε έτοιμοι για αυτή. Όλα θα πάνε καλά!