Editorial # 9 Θανάσης Αυγερινός

Αγαπητοί αναγνώστες,
Σηκώνουμε το κεφάλι από την προετοιμασία του ένατου, χειμωνιάτικου τεύχους
μας, σχεδιάζουμε εντατικά το δέκατο και ανοιξιάτικο κι ούτε που καταλάβαμε
πότε μπήκε κιόλας η τρίτη χρονιά στη ζωή του περιοδικού μας. Τέλειωσε ένα
δίσεκτο έτος, που έφερε πολλές χαρές και πολλές λύπες, με πιο πρόσφατη την
απώλεια του Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιου, ενός ειλικρινούς οικοδόμου της
ελληνορωσικής φιλίας, που αφήνει όμως γόνιμη γη σε όσους θα συνεχίσουν το
έργο του. Πολλές κι οι χαρές, με πιο σημαντική την «ανάφλεξη» που
παρατηρείται στις ελληνορωσικές σχέσεις, με τις δυο κοινωνίες να
γνωρίζονται και να αλληλοσυμπαθούνται όλο και περισσότερο και τις δυο χώρες
να έρχονται όλο και πιο κοντά σε όλους τις πλευρές της ζωής τους. Τόση
μάλιστα είναι η συμπάθεια, ώστε ακόμη και οι Έλληνες αναρχικοί, όταν
άκουσαν ότι οι δημοσιογράφοι, που είχαν ελαφρώς κακοποιήσει είναι από τη
Ρωσία, ζήτησαν συγγνώμη και επέστρεψαν τις κάμερες, που είχαν
«απαλλοτριώσει». Φαντάζομαι ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δυσάρεστα, αν
στη θέση τους ήταν π.χ. Αμερικανοί δημοσιογράφοι… Πού να μετέφραζε κιόλας
κανείς στους διαδηλωτές ότι ρωσικές εφημερίδες τους ονόμασαν «θερμόαιμα
αγόρια της Αθήνας»... Ως και ο Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι θα πρέπει να μπέρδεψε
πολλούς από τους οπαδούς του στηρίζοντας τον αγώνα των Ελλήνων
αντιεξουσιαστών, με την ευχή να γενικευτεί η εξέγερσή τους σε όλη την
Ευρώπη! Τέλος καλό, όλα καλά, λέμε στην Ελλάδα, που αφού εκτόνωσε αρκετή
από την ένταση και το μεσογειακό της ταμπεραμέντο, περιμένει και πάλι για
να φιλοξενήσει τους φίλους της.