Editorial # 5 Θανάσης Αυγερινός

Αγαπητέ αναγνώστη,
Το ταξίδι της «Ελλάδας» μας συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά κι ας έλεγαν
κάποιοι ότι το μικρό μας καράβι δεν θ’ αντέξει τα φουρτουνιασμένα κύματα.
Κι ας εύχονταν κάποιοι άλλοι να μας πάρει το κύμα μια ώρα αρχύτερα.
Τώρα που ψήθηκε από την αρμύρα, το σκαρί μας έδεσε και γέρεψε, δε φοβάται
τις θαλασσοταραχές ανάμεσα Εύξεινο Πόντο, Αιγαίο Πέλαγος και Ανατολική
Μεσόγειο, που του έλαχε να πλέει. Σκέφτεται μάλιστα φέτος να αυξήσει από
τέσσερα σε πέντε τα δρομολόγιά του, γιατί αυξάνεται συνεχώς η ζήτηση από
επιβάτες και εμπορεύματα, από ταξιδιώτες κι εξερευνητές.
Πιάνουμε όλο και περισσότερα λιμάνια, διασταυρωνόμαστε στη διαδρομή με
πληθώρα σκαφών, λες και βαλθήκαμε μεμιάς κι όλοι μαζί να καλύψουμε τα κενά
πολλών χρόνων στη συναναστροφή και την κοινή μας μνήμη. Στο λίγο που
σταματάμε στα καφενεία και τις ταβέρνες των λιμανιών, που – γιατί να το
κρύψουμε; – πολύ αρέσουν στο πλήρωμά μας, ακούμε σχόλια και ιδέες,
«κλέβουμε» χρώματα και μυστικά των καραβιών για να γίνουμε καλύτεροι.
Οι επιβάτες μας – όλο και πιο διαφορετικοί άνθρωποι, που τους ενώνει ένα
πράγμα: η συνείδηση ότι οι λαοί των τριών χωρών, που μας ενδιαφέρουν πιο
πολύ, Κύπρου, Ελλάδας και Ρωσίας, έχουν πολλά να μοιραστούν και πολλά να
μάθουν ο ένας για τον άλλον. Ακόμη κι αν έτυχε κάποτε να χωριστούν ή να
πάρουν μεταξύ τους αποστάσεις, ποτέ δεν έπαψαν να αλληλοθαυμάζονται και ν’
αγαπιούνται. Να τρέφουν πραγματικό ενδιαφέρον για τις επιτυχίες τού ενός
και ειλικρινή έγνοια και διάθεση συμπαράστασης στις ταλαιπωρίες του άλλου.
Σας ευχαριστούμε όλους σας. Επιβάτες και ναυτικούς, τυχαίους συνομιλητές
στην αποβάθρα ή το κατάστρωμα και σταθερούς συνοδοιπόρους. Μα πιο πολύ
ευχαριστούμε τα δελφίνια, τον Ποσειδώνα με τον Αίολο και τον Αη Νικόλα, που
μας συντροφεύουν στο ταξίδι και μας βοηθούν να ξεφεύγουμε από Συμπληγάδες,
Σκύλλες και Χάρυβδες, από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, για νά ’ρθουμε πιο
κοντά στο δικό μας χρυσόμαλλο δέρας.
Κι όταν συναντάμε την απαιτητική γοργόνα, που μας ρωτά «Ζεί ο
Μεγαλέξανδρος;», μάθαμε πια τί πρέπει να της λέμε: «Ζει και βασιλεύει και
τον κόσμο κυριεύει!»