«Ξεπαγώνει» τα σχέδια για τον South Stream η Ρωσία; Φώτης Κόλλιας

Την «ανάσταση» του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας, Σερβίας, Ουγγαρίας (ή μέσω Βουλγαρίας, Ελλάδας, Ιταλίας, αν επιλεγεί ο νότιος διάδρομος) φαίνεται ότι εξετάζει η Μόσχα ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης των σχέσεων Ρωσίας - Τουρκίας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ρωσικού Τύπου, η προσπάθεια επανεκκίνησης του South Stream, που πάγωσε το καλοκαίρι του 2014 ενώ, μάλιστα, είχε παραγγελθεί και σημαντικό τμήμα των σωλήνων, συνδέεται και μία άλλη εξέλιξη: Τα σημάδια κόπωσης που εμφανίζει η κινεζική οικονομία, η οποία θα αποτελούσε κύριο πελάτη της ρωσικής Gazprom στην προμήθεια φυσικού αερίου.

Επιπλέον, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με τον ρωσικό Τύπο, εμφανίζεται θετική στην «ανάσταση» του South Stream, καθώς μόνο με το ρωσικό φυσικό αέριο μπορεί να υλοποιηθεί το σχέδιο για κόμβο στη Βαλκανική.

Με τον συγκεκριμένο κόμβο φυσικού αερίου «κουμπώνουν» και τα σχέδια της ελληνικής πλευράς για την επένδυση σε τερματικό σταθμό υγροποιημένου αερίου (LNG) στα ανοιχτά της Αλεξανδρούπολης και η υπόθεση του ελληνοβουλγαρικού αγωγού (IGB) που συμφωνήθηκε να προχωρήσει πρόσφατα στη Σόφια. Εσχάτως πυκνώνουν οι πληροφορίες για επαναφορά και του σχεδίου του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Τόσο ο αγωγός (πετρελαίου) Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη όσο και η συμμετοχή της Ελλάδας στον South Stream είχαν προωθηθεί επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή προς μεγάλη δυσαρέσκεια της αμερικανικής πλευράς.

Τελικά οι πιέσεις των ΗΠΑ και των Βρυξελλών κυρίως προς τη Βουλγαρία οδήγησαν στη ματαίωση των εργασιών κατασκευής του South Stream. Επειτα από πολλούς μήνες αναμονής, η ιταλική Saipem (μέλος του ιταλικού ομίλου ENI, συνεταίρου της Gazprom στο εγχείρημα του South Stream) είχε ειδοποιηθεί επισήμως για παύση εργασιών τον Δεκέμβριο του 2014. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι μέσω του αγωγού, μια επένδυση 15,5 δισ. ευρώ, θα μεταφέρονταν στη δυτική Ευρώπη 67 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως.

Η αλλαγή στάσης των Βρυξελλών συνδέεται και με τις πιέσεις από τις κυβερνήσεις Ιταλίας και Γαλλίας, καθώς εταιρίες από τις δύο χώρες είναι συνέταιροι των Ρώσων ή συμμετέχουν σε άλλα σχέδια αγωγών όπως ο ελληνοϊταλικός (ITGI).

πηγή: δημοκρατία