Βίκτωρ Καλάσνικοφ και ΚGΒ. Τους πότισαν υδράργυρο για παραδειγματισμό. Ο πρώην πράκτορας και νυν δημοσιογράφος Βίκτωρ Καλάσνικοφ και η σύζυγός του καταγγέλλουν ότι η ΚGΒ δεν πέθανε ποτέ

ΒΕΡΟΛΙΝΟ Τι ξέρει ο πρώην πράκτορας της ΚGΒ και νυν δημοσιογράφος Βίκτωρ Καλάσνικοφ, θύμα, μαζί με τη σύζυγό του Μαρίνα, δηλητηρίασης με υδράργυρο έπειτα από εντολή, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών; Και γιατί άραγε ενόχλησε τόσο πολύ το Κρεμλίνο ώστε να βρεθεί στο επίκεντρο μιας επιχείρησης εξόντωσης που άρχισε το 2000 στη Μόσχα και κλιμακώθηκε προ ολίγων εβδομάδων σε ένα νοσοκομείο στο Βερολίνο;

«Μάλλον μας βλέπουν σαν μια “δουλειά” που πρέπει να τελειώσει, να κλείσουν τον φάκελο, έτσι για παραδειγματισμό» δηλώνει ο ίδιος. Πέρυσι το καλοκαίρι, σε συνέντευξη στο site geopolitical.us, ο σφοδρός επικριτής του ρώσου πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν έλεγε απαξιωτικά: «Οι Δυτικοί πιστεύουν ότι υπάρχει μια νέα Ρωσία, η αλήθεια όμως είναι ότι έχουν ακόμη απέναντί τους το μέγαρο που έχτισε ο Στάλιν».

Συγγραφέας και αναλυτής σήμερα, ο κ. Καλάσνικοφ (μακρινός συγγενής του κατασκευαστή του πασίγνωστου ομώνυμου οπλοπολυβόλου) δούλευε πριν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ για τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες στη Βιέννη.

Μετά το 1991 βρέθηκε στο προεδρικό περιβάλλον του Μπορίς Γέλτσιν . Κατάφερε να αποχωρήσει από την ΚGΒ αλλά ξαφνικά απέκτησε «σκιές»: όπου και αν πήγαινε, ό,τι δουλειά και αν έκανε, οι πράκτορές της τον ακολουθούσαν. «Εμφα νίζονταν με προτάσεις και υποσχέσειςθέλοντας να εκμεταλλευθούν τις επαφές, τις πηγές μου. O Ψυχρός Πόλεμος συνεχιζόταν ακόμη, όπως και η δουλειά των κατασκόπων της Μόσχας» λέει. Η περίπτωσή του θυμίζει τη «μυστηριώδη» δολοφονία με ραδιενεργό πολώνιο-210 του επίσης πρώην πράκτορα της ΚGΒ Αλεξάντρ Λιτβινένκο το 2006.

Το 1997 η SVR (η μυστική υπηρεσία που διαδέχθηκε την ΚGΒ) του ζήτησε να «φυτέψει» κατασκόπους στη γερμανική πετρελαϊκή εταιρεία για την οποία εργαζόταν. Οταν αρνήθηκε, τον απείλησαν ότι θα «το πλήρωνε με το αίμα του».

Το 1999, αφού ήπιε έναν καφέ στη ρωσική πρεσβεία στις Βρυξέλλες, αρρώστησε βαριά. Υποψιάστηκε αμέσως δηλητηρίαση, προσφιλή τακτική της ΚGΒ από τις παλιές ημέρες. Εγινε καλά αλλά γέμισε καχυποψία. Το 2000 έμαθε ότι ο ίδιος και η σύζυγός του, η ιστορικός και δημοσιογράφος Μαρίνα Καλασνίκοβα, ήταν στη «μαύρη λίστα» του Κρεμλίνου επειδή δεν έγραφαν «πολιτικώς ορθά» πράγματα. Τους προειδοποιούσαν οι πάντες, ακόμη και ο οδοντίατρός τους. Οι φίλοι τους άρχισαν να εξαφανίζονται. Οι συνάδελφοι τον απέφευγαν. «Ετσι άρχισε η δίωξη, πριν από 10 χρόνια» λέει ο Βίκτωρ.

Τώρα που οι τοξικολογικές εξετάσεις έδειξαν τεράστιες ποσότητες υδραργύρου στο αίμα τους οι Καλάσνικοφ πιστεύουν ότι η σταγόνα που έκανε την οργή μιας ομάδας «σκληρών» στο εσωτερικό της SVR να ξεχειλίσει ήταν ένα συνέδριο στην Πολωνία όπου άνοιξαν πάλι πυρ κατά του Κρεμλίνου.

Μάλλον δεν είπε (δημοσίως) και τίποτε σπουδαίο!

Ο 58χρονος πρώην συνταγματάρχης της ΚGΒ παρέβη τον άγραφο νόμο που θέλει σιωπηλούς «σαν τάφους» όσους πράκτορες αποστρατεύονται. Ο ίδιος όχι μόνο έχει ανοίξει το στόμα του αλλά εργάζεται τα τελευταία χρόνια ως αναλυτής και δημοσιογράφος για θέματα ρωσικών μυστικών υπηρεσιών.

Ερωτήματα προκαλεί το γεγονός ότι ο κ. Καλάσνικοφ στις δημόσιες τοποθετήσεις του δεν αποκάλυπτε κάποια «φοβερά μυστικά».

Απλώς εξέφραζε γνωστές λίγο-πολύ απόψεις για την αυταρχικότητα και την έλλειψη εκδημοκρατισμού του καθεστώτος της Μόσχας. Συχνά άφηνε να εννοηθεί ότι «ξέρει πολλά αλλά δεν μιλάει».

Αγνωστο παραμένει αν στις επαφές του είχε αποκαλύψει απόρρητες πληροφορίες σε «εχθρούς του ρωσικού κράτους». Πάντως με δυσκολία έκρυβε την προσωπική του δυσφορία για τον παραγκωνισμό του από την υπηρεσία.

πηγή: Το Βήμα online