Σε 7 πλωτούς πυρηνικούς σταθμούς επενδύει η Ρωσία

Τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και την επέκταση της ρωσικής κρατικής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας Rosatom διαμορφώνει η Μόσχα έπειτα από εντολή του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος ζήτησε η ρωσική πυρηνική βιομηχανία να «κατακτήσει» το ένα τέταρτο της παγκόσμιας αγοράς πυρηνικής ενέργειας.

Οπως προκύπτει από τα ενημερωτικά δελτία για τις εξελίξεις στον κλάδο της πυρηνικής ενέργειας που έδωσε στη δημοσιότητα την Τρίτη 21 Δεκεμβρίου η Rosatom, η Ρωσία προχωρά με σταθερούς ρυθμούς στην ολοκλήρωση του προγράμματός της, κατασκευής συνολικά 7 πλωτών πυρηνικών σταθμών, οι οποίοι θα πλέουν κυρίως στην Αρκτική, εντός των ρωσικών χωρικών υδάτων.

Ο πρώτος πλωτός πυρηνικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής στην ιστορία ήταν ο αμερικανικός ΜΗ-1Α, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1963, για να τεθεί σε λειτουργία για πρώτη φορά το 1967.

Το ρωσικό πρόγραμμα κατασκευής πλωτών πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Η Rosatom επέλεξε αρχικά τα ναυπηγεία στην πόλη Σεβεροντβίνσκ στην περιοχή της Αρκτικής για την κατασκευή, η οποία ξεκίνησε το 2007, της πρώτης φορτηγίδας, του «Ακαντέμικ Λομονόσοφ».

Την ολοκλήρωση του έργου ανέλαβαν, ωστόσο, τα «Ναυπηγεία της Βαλτικής» στην Αγία Πετρούπολη.

70 MW και 336 εκατ. δολ.

Το «Ακαντέμικ Λομονόσοφ», μήκους 145 μέτρων, το οποίο φέρει δύο τροποποιημένους πυρηνικούς αντιδραστήρες τύπου KLT-40S, με δυνατότητα παραγωγής έως 70 MW ηλεκτρικής ενέργειας ή 300 MW θερμικής ενέργειας, καθελκύστηκε την 1η Ιουλίου του 2010, ενώ αναμένεται να παραδοθεί το 2012.

Το κόστος υπολογίζεται στα 336 εκατ. δολάρια. Κάθε πλωτός πυρηνικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος έχει διάρκεια ζωής 40 χρόνων, θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί ως μονάδα αφαλάτωσης με δυνατότητα παραγωγής 240.000 κυβικών μέτρων πόσιμου νερού ημερησίως.

Αρχικά ο σχεδιασμός προέβλεπε η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια να καλύπτει τις ανάγκες απομακρυσμένων παραθαλάσσιων πόλεων έως και 200.000 κατοίκων και λιμανιών που είναι απρόσιτα οδικώς. Στην πορεία όμως άλλαξαν τα σχέδια.

Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή και των υπόλοιπων πλωτών σταθμών, έως το 2015, 5 εξ αυτών θα χρησιμοποιήσει η ρωσική εταιρεία πετρελαίου Gazprom κατά την εξόρυξη υπεράκτιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και σε εργασίες στη χερσόνησο Γιαμάλ, ενώ 15 χώρες, μεταξύ των οποίων η Κίνα, η Ινδονησία, η Μαλαισία, η Αλγερία, η Ναμίμπια, το Πράσινο Ακρωτήρι και η Αργεντινή, έχουν επιδείξει ήδη ενδιαφέρον να επινοικιάσουν μία τέτοιου είδους φορτηγίδα.

Κρούουν τον κώδωνα

Περιβαλλοντικές οργανώσεις, ωστόσο, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου κάνοντας λόγο για «πλωτά Τσερνομπίλ», καθώς οι πυρηνικοί αυτοί σταθμοί θα βρίσκονται σε απομακρυσμένα λιμάνια όπου θα είναι δύσκολο να φτάσει βοήθεια σε περίπτωση δυστυχήματος ή τρομοκρατικής επίθεσης.

Ο φορέας του προγράμματος αυτού, η Rosatom, διαθέτει σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα για την ολοκλήρωση του σχεδίου των πλωτών μονάδων, καθώς έχει πρόσβαση σε σημαντικά αποθέματα ουρανίου της Ρωσίας.

15% πάνω, η παραγωγή ουρανίου

Η επιθυμία πολλών χωρών να κατασκευάσουν πυρηνικούς σταθμούς δημιουργεί προοπτικές ανάπτυξης για τη Rosatom. Σύμφωνα με τη Rosatom, η παγκόσμια παραγωγή ουρανίου το 2009, παρά τη διεθνή χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, κατέγραψε την πιο σημαντική αύξηση των τελευταίων ετών, της τάξης του 15%, αγγίζοντας τους 50,304 τόνους.

Την «πρωτιά» είχε το Καζαχστάν, όπου η παραγωγή αυξήθηκε κατά 63% το 2009, ενώ η Αυστραλία και ο Καναδάς εξασφάλισαν το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής ουρανίου, καταλαμβάνοντας, αντίστοιχα, τη δεύτερη και την τρίτη θέση. Η Ρωσία ήρθε πέμπτη, ακολουθούμενη από τη Ναμίμπια.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις, το 2010, η παγκόσμια παραγωγή ουρανίου θα ξεπεράσει τους 55.000 τόνους, με τη διαφορά ανάμεσα στην παραγωγή και τη ζήτηση να παραμένει σταθερή περίπου στο 20-25%.

Στόχος της Rosatom είναι να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες της Ρωσίας σε ουράνιο, γεγονός που δικαιολογεί και την επένδυση σε αυτόν τον κλάδο του ποσού των 2,16 δισ. δολαρίων το 2009, ενώ αναμένεται να διατεθούν ακόμη 6,18 δισ. δολάρια μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, έως το 2015, για την περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρείας αλλά και για εξορύξεις.

πηγή: Ελευθεροτυπία