Ο πύρινος εφιάλτης υποχωρεί, οι αιτίες μένουν. Ελπίδες ανάσας για τους κατοίκους της Μόσχας και άλλων περιοχών με τον περιορισμό των πυρκαγιών. Δ.Ο.

Με την επιστροφή ή την «οριστική» εξαφάνιση του νέφους αιθάλης και τοξικών αερίων πάνω από τη Μόσχα να οφείλεται αποκλειστικά στις «διαθέσεις» των ανέμων, εκατομμύρια Μοσχοβίτες άρχισαν προς τα μέσα της βδομάδας να παίρνουν την πρώτη γερή ανάσα από το φονικό συνδυασμό καύσωνα, ξηρασίας και εκατοντάδων εστιών πυρκαγιών. Οι Ρώσοι μετεωρολόγοι μάλιστα αισιοδοξούν ότι ως την ερχόμενη Τρίτη θα δροσίσει, αφού αναμένεται πως θα αρχίσουν να πέφτουν οι ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες...

Ωστόσο, η φαινομενική βελτίωση της μοσχοβίτικης ατμόσφαιρας δεν είναι αρκετή για να κάνει τους κατοίκους της Μόσχας και της περιφέρειας να ξεχάσουν αυτά που υπέφεραν εδώ και μέρες. Οχι μόνο διότι ως το τέλος της βδομάδας πάνω από 560 εστίες φωτιάς έκαιγαν ανεξέλεγκτα, σχηματίζοντας ένα τεράστιο μέτωπο περίπου 800.000 στρεμμάτων, αλλά διότι χάθηκαν στις φλόγες 52 συμπατριώτες τους και έμειναν άστεγοι τουλάχιστον 3.500 άλλοι. Επιπλέον, ποιος μπορεί να ξεχάσει πως εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας μιας που το ένα τέταρτο της σοδειάς σιτηρών στη Ρωσία έχει ήδη καταστραφεί; Παράλληλα,οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες από αυτόν τον εφιάλτη μόλις άρχισαν... Πάντως, οι κερδοσκόποι δεν έχασαν τον καιρό τους και έτσι παρατηρήθηκε ήδη αύξηση στην τιμή του ψωμιού στη Μόσχα.

Η καύση εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικής και καλλιεργήσιμης έκτασης (είναι άγνωστο ακριβώς πόσων) απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα πενταπλάσιες ποσότητες μονοξειδίου του άνθρακα και πολλά αιωρούμενα τοξικά σωματίδια ίσως ακόμη και ραδιενεργά, αφού από τις πυρκαγιές δε γλίτωσαν ούτε ορισμένα από τα δάση του Μπριάνσκ που βρίσκονται στη μεθόριο της Ρωσίας με την Ουκρανία και τη Λευκορωσία και θεωρείται πως μολύνθηκαν με ραδιενέργεια από το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ τον Απρίλη του 1986.

Οι προβλέψεις των ειδικών για επικείμενες τοξικές βροχές και για αύξηση των ποσοστών της θνησιμότητας δίνουν και παίρνουν. Ηδη, την περασμένη Δευτέρα υγειονομικές αρχές στη Μόσχα παραδέχθηκαν πως τις τελευταίες βδομάδες διπλασιάστηκε ο αριθμός των θανάτων, με περίπου 700 (από τους 350 που πέθαιναν πέρσι τέτοιο καιρό...) Ρώσους να αφήνουν την τελευταία τους πνοή λόγω του παρατεταμένου καύσωνα και του νέφους από τις πυρκαγιές.

Στο μεταξύ, πληθαίνουν οι αντιδράσεις για παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων που επέτρεψαν να καίνε επί μέρες εκατοντάδες ανεξέλεγκτα πύρινα μέτωπα, αφού φαίνεται πως δεν «αντέχει» πλέον η θεωρία των ακραίων καιρικών φαινομένων.

Η θέσπιση του δασοκτόνου κώδικα το 2007 από τη ρωσική βουλή, με τις προτροπές της κυβέρνησης Πούτιν και τις ευλογίες μεγάλων εταιρειών υλοτομίας, οδήγησε στις απολύσεις χιλιάδων δασικών υπαλλήλων και διέλυσε το σώμα δασοφυλάκων που επόπτευε τα δάση επί 24ώρου βάσεως και επομένως ήταν σε θέση να εντοπίσουν και να καταπολεμήσουν τις πυρκαγιές από την πρώτη κιόλας ώρα. Επιπροσθέτως, η απουσία ενός κεντρικού, ομοσπονδιακού μηχανισμού δασοπυρόσβεσης συμπλήρωσε το σκηνικό του χάους σε συνδυασμό βεβαίως με τις ιδιότυπες καιρικές συνθήκες.

Η πρώτη και ευκολότερη λύση για τη ρωσική ηγεσία, που ήδη αντιμετωπίζει ένα πρώτο κύμα δυσαρέσκειας από μερίδα του λαού, είναι η αποπομπή αρμόδιων αξιωματούχων. Η υπουργός Γεωργίας Γιλένα Σκρίνικ απέλυσε έτσι τον επικεφαλής της Διεύθυνσης Δασών Μόσχας και Περιφέρειας, ο οποίος δε διέκοψε την άδειά του ακόμη κι όταν είχαν φουντώσει όλα μαζί τα δάση στα περίχωρα της Μόσχας. Πάντως, στο απυρόβλητο έμεινε ο πανίσχυρος, πλούσιος δήμαρχος της Μόσχας Γιούρι Λιουζκόφ, που επέστρεψε, ηλιοκαμένος από τις θερινές του διακοπές, στη Μόσχα μόλις την περασμένη Τετάρτη... ενώ για δύο βδομάδες καιγόταν το σύμπαν στη ρωσική πρωτεύουσα. Η ουσία ωστόσο είναι ότι η σημερινή αστική τάξη, όσο και αν επιχειρεί να δείξει ευαίσθητη, για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να κρύψει το γεγονός ότι η καπιταλιστική παλινόρθωση οδηγεί και σε τέτοια φαινόμενα καταστροφής του φυσικού πλούτου. Τόσο γιατί η γη γίνεται εμπόρευμα, όσο και γιατί οι μηχανισμοί προστασίας, έγκαιρης αντιμετώπισης και αποτροπής τέτοιων μεγάλων καταστροφών είναι εκτός του πεδίου της ανάπτυξης που έχει μοναδικό κριτήριο το κέρδος.

πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ