Βασίλης Τσαμπρόπουλος: Γιατί αγαπώ τον Ραχμάνινοφ Ο σημαντικός πιανίστας εξηγεί την αδυναμία του στον Ρώσο συνθέτη

Οι Times της Νέας Υόρκης τον χαρακτηρίζουν ως «έναν μάγο του ήχου και έναν σπάνιο μουσικό που ακροβατεί με ιδιαίτερη άνεση ανάμεσα στην κλασική και την τζαζ μουσική, σαν ένας γνήσιος διάδοχος του Keith Jarrett...». Η Le Monde σχολιάζοντας την ερμηνεία του ως μαέστρου-σολίστ σε έργα Μότσαρτ έγραψε: «Ο ήχος του είναι ευαίσθητος και οι φράσεις του αέρινες, με φινέτσα, δεν επιδιώκει τον εντυπωσιασμό και ερμηνεύει τα πιο δεξιοτεχνικά περάσματα χωρίς καμία προσπάθεια". Oι Times του Λονδίνου τον χαρακτήρισαν «μια πολύ σπάνια περίπτωση μουσικού, είναι μουσικός της απόλαυσης της δημιουργίας μακριά από κλισέ και πόζες [...] Ένας μουσικός ολοκληρωμένος που ίσως ακολουθεί το δρόμο της μουσικής πληρότητας που άνοιξε ο Λέοναρντ Μπερνστάιν". 

Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος, ένας από τους κορυφαίους πιανίστες της γενιάς του και ένας πολύπλευρος μουσικός, έχει την ικανότητα να κινείται με άνεση ανάμεσα στην κλασική μουσική, τη σύγχρονη μορφή της σύνθεσης και του αυτοσχεδιασμού αλλά και τη βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική. Εχει ηχογραφήσει για την ECM κι έχει συνεργαστεί με σημαντικά σύνολα. Στο ρεπερτόριό του υπάρχουν πολύ καλές εκτελέσεις έργων του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Σοπέν, του Προκόφιεφ, του Τσαϊκόφσκι. Ωστόσο, η αδυναμία που έχει στον Ραχμάνινοφ δεν κρύβεται. Μια ακόμα ευκαιρία να την εκφράσει είναι το ρεσιτάλ που δίνει την Πέμπτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών όπου θα ερμηνεύσει αποκλειστικά έργα του Ρώσου συνθέτη.    Ζητήσαμε από τον ίδιο να μας εξηγήσει τους λόγους που αγαπά τον Σεγκέι Ραχμάνινοφ:    

"O Sergei Rachmaninov είναι για την ψυχή μου σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης. Αγαπώ τα έργα του, όχι μόνο για τον απίστευτο λυρισμό και την ομορφιά που εκπέμπουν -αν και αυτό θα αρκούσε ήδη- αλλά γιατί φαίνεται πως αγαπώ βαθειά τον ίδιο ως άνθρωπο και μουσικό. Όταν έρχεσαι σε επαφή και εμβαθύνεις σε ολόκληρο το έργο ενός συνθέτη και όχι απλώς σποραδικά με ένα μικρό κομμάτι αυτού, έχεις τη δυνατότητα, αν αφήσεις πραγματικά την ψυχή σου ελεύθερη να το νιώσει, να ζήσεις λίγο από τη ζωή του. Χωρίς περιγραφές, λόγια και απεικονίσεις. Απλώς με το συναίσθημα που εκπέμπει η μουσική του. Και ο Ραχμάνινοφ υπήρξε από τους λίγους που μπορούσε να κρύβει πολλά μεν για εκείνον σκοπίμως, μιας και το μυστήριο στη μουσική του είναι κάτι που ο ίδιος ευνοούσε, ώστε να αφήνει την ελευθερία στον ακροατή του να οδηγήσει το άκουσμα στο "παρα πέρα" της ψυχής του. Ωστόσο, άφηνε το συναίσθημά του να αποκρυσταλλώνεται αυτούσιο στα έργα του, χωρίς ίχνος του κακώς εννοούμενου συναισθηματισμού".   "Για εμένα, είναι σίγουρα ο κορυφαίος πιανίστας του 20ου αιώνα. Είναι όμως και ένας εξαιρετικά ταλαντούχος συνθέτης που εγκαινίασε μια πολύ ιδιαίτερης μορφής πιανιστική γραφή. Ο λυρισμός και η δεξιοτεχνία νομίζω ότι είναι βασικά χαρακτηριστικά αλλά και η έντασή του. Πρόκειται για μια σλαβική ψυχή που συνεχώς παλεύει. Νομίζω πως ενα μεγάλο κομμάτι αυτής της πάλης του είχε να κάνει με την επιθυμία του να εκφράσει τις αλήθειες της ψυχής του, υπερβαίνοντας τον ψυχαναγκασμό των κλασικών συνθετών και ερμηνευτών που επεδίωκαν να είναι τέλειοι. Πάλευε να βρει την αλήθεια και το δρόμο. Αυτή η πρόθεση του, για 'μένα, είναι ίσως ένας από τους σημαντικότερους λόγους που δικαιώνουν την κατάταξη του σε αυτό το καλλιτεχνικό ύψος".   "Το κρίσιμο σημείο στην προσέγγιση του Ραχμάνινοφ είναι ότι είναι εξαιρετικά εύκολο για έναν πιανίστα να παγιδευτεί στο τεχνικό κομμάτι, το οποίο είναι ιδιαίτερα απαιτητικό στα έργα του. Αν πρωταρχικός σκοπός του γίνει το πως θα κυριεύσει και θα υπερβεί όλες τις πιανιστικές δυσκολίες, είναι πολύ πιθανό να προσεγγίσει τα έργα του με "αθλητικό" τρόπο, κάτι το οποίο είναι εντελώς λανθασμένο. Στο έργο του Ραχμάνινοφ η τεχνική δυσκολία δεν υπήρξε αυτοσκοπός, αλλά μέσο που εξυπηρέτησε τη μουσική του. Άλλωστε, λόγω του εξαιρετικά υψηλού δεξιοτεχνικού επιπέδου του αλλά και του φυσικού του χαρίσματος να διαθέτει μεγάλα χέρια ώστε να μπορεί άνετα να καλύπτει απόσταση ακόμα και 12 νοτών, η δυσκολία που αντιμετωπίζουν όλοι οι πιανίστες που καταπιάνονται μετά από αυτόν με το έργο του, δεν απασχόλησε ποτέ τον ίδιο".   "Όταν αγγίζεις τα έργα του Ραχμάνινοφ και αποφασίσεις έντιμα να ακολουθήσεις τον δρόμο που σε βάζουν, δεν μπορεί παρά να γίνεις καλύτερος, ως πιανίστας, ως μουσικός και, εκ των πραγμάτων, ως άνθρωπος".   "Ειδικά σε αυτήν την περίοδο της ζωής μου, το έργο του Ραχμάνινοφ, νομίζω πως το αισθάνομαι μέσα μου περισσότερο από ποτέ. Ταυτίζομαι μαζί του στην ένταση, τον λυρισμό, τις μουσικές κορυφώσεις που φτάνουν ως την πόρτα του ουρανού, το μυστήριο και τη βαθειά εσωτερική επιβλητική ομορφιά, αλλά και την ελεγχόμενη δύναμη που είναι ικανή να αλλάζει τα πάντα μέσα και γύρω μου". 

________________

Ιnfo: Χώρος: Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης Ημερομηνία/ Ώρα έναρξης: 7 Νοεμβρίου /20:30 Τιμές: Φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ: € 5, Πολύτεκνοι, 65+: € 7, Ζώνη Γ: € 8, Ζώνη Β: € 13, Ζώνη Α: € 19, Διακεκριμένη Ζώνη: € 25. 

πηγή:Lifo.gr