Για να σταματήσει η συρρίκνωση του Ελληνισμού Σάββας Καλεντερίδης

Το άρθρο μας της Παρασκευής έκλεισε με απλή αναφορά στην εκστρατεία της Κριμαίας και τη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Για να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας το θέμα, να πούμε ότι τον Ιανουάριο του 1919 η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να αποστείλει στην Οδησσό και την Κριμαία ένα σώμα στρατού για να πολεμήσει στο πλευρό των Γάλλων εναντίον του ρωσικού στρατού των μπολσεβίκων. Τα αποτελέσματα τραγικά, και για εκείνους που συμμετείχαν στην εκστρατεία αλλά και για τους Ελληνες της Ρωσίας και του Καυκάσου, αφού μεγάλο ρόλο στην καχυποψία με την οποία αντιμετώπιζαν τους Ελληνες ο Στάλιν και το σοβιετικό καθεστώς αλλά και στην απόφαση για τον αναγκαστικό εκτοπισμό των Ελλήνων του Καυκάσου τη δεκαετία του 1940 έπαιξε η συγκεκριμένη εκστρατεία.

Στη συνείδηση των Ρώσων χαράχτηκε βαθιά η συγκεκριμένη κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης και εξ αυτού του λόγου έκτοτε όλοι οι Ελληνες αντιμετωπίστηκαν ως μια πληθυσμιακή ομάδα που θα μπορούσε, υποκινούμενη από την Αθήνα, να δημιουργήσει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας σε μια περιοχή όπως ο Καύκασος, που είχε και συνεχίζει να έχει ιδιαίτερη σημασία για τη Μόσχα.

Να σημειωθεί ότι ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 Ρώσοι αξιωματούχοι, σε επίσημες επαφές και συναντήσεις με Ελληνες ομολόγους τους, ρωτούσαν και προσπαθούσαν να κατανοήσουν τους λόγους που οδήγησαν την Ελλάδα να προβεί σε μια τέτοια πράξη εναντίον της Ρωσίας και του ρωσικού έθνους.

Η άλλη πράξη, που έπαιξε ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, ήταν η απόφαση για τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Μόλις τρεις μήνες μετά την αποστολή ενός ετοιμοπόλεμου σώματος στρατού στην Κριμαία η ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε τη Μικρασιατική Εκστρατεία, με την αποστολή της Στρατιάς της Μικράς Ασίας στη Σμύρνη και την ενδοχώρα της.

Δεν θα εξετάσουμε αν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς η ελληνική κυβέρνηση τότε, όμως θα υπογραμμίσουμε ότι τα αποτελέσματα ήταν τραγικά, αφού ο Ελληνισμός δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα στην ιστορία του, με τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις προαιώνιες εστίες του στη Θράκη, στον Πόντο και στην Ανατολή.

Ας δούμε όμως και το εξής.

Οταν γίνεται πολιτικός και επιτελικός σχεδιασμός, πάντα -πρέπει να- εξετάζεται στην αρχή και το τέλος του σχεδιασμού το χειρότερο σενάριο. Αυτό σημαίνει ότι όφειλαν εκείνοι που σχεδίαζαν και έπαιρναν αποφάσεις να εξετάσουν το εξής: Ποια θα είναι η μοίρα του εκεί Ελληνισμού σε περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματος και στην περίπτωση της Εκστρατείας της Κριμαίας και της Μικρασιατικής Εκστρατείας;

Και στη μια περίπτωση και στην άλλη ο Ελληνισμός πλήρωσε τεράστιο τίμημα.

Ομως δεν είναι αυτό το κύριο το θέμα του άρθρου μας. Το θέμα μας είναι ότι ούτε τώρα, μετά τις τραγωδίες που έζησε ο Ελληνισμός λόγω εγκληματικών αποφάσεων των κυβερνήσεων των Αθήνών, όταν λαμβάνονται αποφάσεις από τις ελληνικές κυβερνήσεις για θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων δεν αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα η διασφάλιση των συμφερόντων και της επιβίωσης του Μείζονος Ελληνισμού , ούτε υπάρχει κάποιο δόγμα για την με κάθε κόστος προστασία του Μείζονος και του απανταχού Ελληνισμού, όπως έχουν άλλα κράτη, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ κ.λπ. Και αυτό είναι ο ΚΥΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ που συνεχίζει να συρρικνώνεται ο Ελληνισμός. Γιατί δεν υπάρχει κάποια συνεκτική δύναμη που να τον κρατήσει όρθιο και σφριγηλό.

Ολα αυτά ήρθαν στον νου μας όταν είδαμε αυτές τις μέρες τους Ελληνες της Μαριούπολης και της Κριμαίας να βγάζουν κραυγές αγωνίας, φοβούμενοι τη νεοναζιστική λαίλαπα που απειλεί τις άλλες εθνότητες στην Ουκρανία. Η αγωνία των ανθρώπων αυτών, που αν και ξεπερνούν τις 150 χιλιάδες η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης αγνοεί την ύπαρξή τους, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη γιατί δεν ξέρουν τι μπορούν να περιμένουν από το ελληνικό κράτος, το οποίο στην ουσία τους αγνοούσε όταν αρνιόταν επί χρόνια να αποσύρει διπλωμάτες που υπηρετούσαν στις εκεί διπλωματικές Αρχές, οι οποίοι όχι μόνο δεν τους προστάτευαν και δεν τους υποστήριζαν, αλλά τους υποτιμούσαν και τους προσέβαλλαν βάναυσα, πλήττοντας το εθνικό τους αίσθημα και φρόνημα.

Αλλωστε οι άνθρωποι αυτοί άκουσαν και ξέρουν την άκρως προσβλητική συμπεριφορά της ελληνικής πρεσβείας της Μόσχας στον θανόντα μεγάλο Ελληνα Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη, αλλά και στους Ελληνες του Σότσι, στην πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Εχουμε πολλά να κάνουμε, αδέλφια, για να σταματήσουμε τη συρρίκνωση του Ελληνισμού και να βγάλουμε το έθνος από την πορεία της παρακμής. Και θα πρέπει να αρχίσουμε από τις ψυχές και τη συνείδησή μας για να φτάσουμε στο κράτος και τις κυβερνήσεις, οι ευθύνες των οποίων είναι τεράστιες.

πηγή:  infognomonpolitics.blogspot.gr