Βαθαίνει η κόντρα Μεντβέντεφ-Πούτιν Γιώργος Σινανίδης ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΘΩΚΟ Η ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΛΩΝ;

Πολλαπλασιάζονται τα σημάδια όξυνσης των τριβών μεταξύ του προέδρου Μεντβέντεφ και του πρωθυπουργού Πούτιν, αν και κανείς ακόμη δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν τα πολιτικά επιφαινόμενα ανταποκρίνονται πραγματικά σε μια σκληρή πολιτική κόντρα για τον προεδρικό θώκο ενόψει των εκλογών του 2012 ή αν πρόκειται για ένα καλοστημένο πολιτικό θέατρο ρόλων, που θα κατοχυρώσει την κυριαρχία του διδύμου για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
“Ο μόνος εχθρός και των δύο ηγετών είναι η φθορά του πολιτικού συστήματος και η κόπωση του εκλογικού κοινού από τα παιχνίδια εξουσίας στο Κρεμλίνο, σε μια σχετικά όχι καλπάζουσα από οικονομική άποψη στιγμή, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ζούμε ένα στημένο σκηνικό, όπως το 2008 είδαμε την πολύμηνη διελκυστίνδα μεταξύ παραπλανητικών υποψηφίων, ώσπου να δοθεί το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ”, σημειώνει ο αναλυτής Βαλέρι Καζακόφ, επιμένοντας ότι οι εκπλήξεις που μας αναμένουν έως την άνοιξη του 2012 είναι ακόμη πολλές και ότι όποιος βγάλει βεβιασμένα συμπεράσματα κινδυνεύει να διαψευστεί.
Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ φαίνεται πως έχει ενδυθεί τον “καθαρτήριο μανδύα” και προχωρά στο συστηματικό ξήλωμα στελεχών (και των αποφάσεών τους) που σε μεγάλο βαθμό στηρίζονταν είτε στην ανοχή είτε στη συνεργασία τους με τον πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν και το κυβερνητικό κόμμα της “Ενιαίας Ρωσίας”, που κινδυνεύει να αποδειχθεί πολιτικό βαρίδι για όποιον ταυτιστεί μαζί του, καθώς οι κοινοβουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου αναμένεται να αποτελέσουν το τελικό crash test για τους συνδυασμούς των υποψηφίων που θα διαμορφωθούν και θα διεκδικήσουν πραγματικά την εξουσία τον Μάρτιο του 2012.

Υψηλή δημοτικότητα και για τους δύο
Κατά τους παρατηρητές, ουδείς πλην των Μεντβέντεφ και Πούτιν, η δημοτικότητα των οποίων κινείται πάνω από το 65% (με τον Β. Πούτιν να προηγείται στο 69%), παρά το “πριόνισμά” της, έχει την παραμικρή πιθανότητα να διεκδικήσει έναν τέτοιο ρόλο, γι’ αυτό φαίνεται πως υποχωρούν τα σενάρια που ήθελαν μια τρίτη πραγματική υποψηφιότητα να εμφανίζεται στον ορίζοντα.
“Το πιθανότερο είναι ότι ένας τρίτος υποψήφιος με επιρροή ενδεχομένως και να χρειαστεί, αλλά μόνο για την απορρόφηση-παραπλάνηση κάποιων ψηφοφόρων, ρόλο που σε γενικές γραμμές παίζουν, έτσι κι αλλιώς, στη Ρωσία οι καθιερωμένοι υποψήφιοι, όπως ο ηγέτης των κομμουνιστών Γκενάντι Ζουγκάνοφ και ο υπερεθνικιστής Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι”, εκτιμούν πολλοί παρατηρητές, που θεωρούν πως και αυτές οι εκλογές θα προκαθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από τον συμβιβασμό που θα επιτευχθεί παρασκηνιακά, οι όροι του οποίου προετοιμάζονται εντατικά αυτήν την περίοδο.
Πολλοί δεν αποκλείουν ότι αυτό ακριβώς μπορεί να σημαίνει η σχετικά έντονη δραστηριότητα του προέδρου Μεντβέντεφ, ο οποίος μας είχε συνηθίσει σε μικρές και περιφερειακού τύπου πρωτοβουλίες και άρχισε τώρα να θέτει την ατζέντα των εξελίξεων, ειδικά μετά την επιδεικτική απομάκρυνση του βουτηγμένου στη διαφθορά δημάρχου της Μόσχας Γιούρι Λουσκόφ, ο οποίος τείνει να εξελιχθεί στον... Χανταρκόφσκι του Μεντβέντεφ, κατά τα πρότυπα του μεγαλοεπιχειρηματία που στάλθηκε στη φυλακή από τον Βλαντίμιρ Πούτιν και παραμένει εκεί προς παραδειγματισμό. Αρκετοί σχολιαστές μάλιστα θεωρούν την παρατεινόμενη φυλάκιση Χανταρκόφσκι, παρά τις εκκλήσεις προς τον πρόεδρο Μεντβέντεφ να του απονείμει χάρη, συμβολικό κριτήριο της εξουσίας Πούτιν, ο οποίος διατηρεί τον Νο 2 ρόλο στο ρωσικό κράτος, αλλά φαίνεται να κατέχει την κυρίαρχη πολιτική επιρροή στη χώρα και στην κρατική πυραμίδα εξουσίας.
Κάποιοι από τους πυλώνες αυτής της πυραμίδας αμφισβητήθηκαν όμως εντόνως από τον πρόεδρο Μεντβέντεφ, ο οποίος αποτόλμησε να θέσει και ζητήματα ταμπού, όπως ο διπλός ρόλος των κυβερνητικών αξιωματούχων, που διατηρούν ταυτοχρόνως και θέσεις-κλειδιά στις μεγάλες κρατικές εταιρείες της χώρας. Το κωμικό της ιστορίας είναι ότι και ο ίδιος ο πρόεδρος Μεντβέντεφ θήτευσε στο παρελθόν σε διάφορες εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η “Γκαζπρόμ”, στο πλαίσιο της σχετικής ρωσικής παράδοσης που θέλει την κυβέρνηση να καθορίζει την πολιτική των κρατικών εταιρειών και να επιβεβαιώνει την ιδιοκτησία της αποστέλλοντας στα διοικητικά τους συμβούλια και σε κομβικές θέσεις υψηλόβαθμους αξιωματούχους της. Κατά τον πρόεδρο Μεντβέντεφ η πρακτική αυτή πρέπει να λήξει άμεσα, από την 1η Ιουλίου κιόλας, ώστε να βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα και να ενισχυθεί η επιχειρηματική αυτονομία των εταιρειών, μερικές από τις οποίες αποτελούν κυριολεκτικά τις ατμομηχανές της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και προπαντός των εσόδων του προϋπολογισμού της.
Η απόφαση Μεντβέντεφ θίγει πρωτίστως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ίγκορ Σέτσιν, ο οποίος θεωρείται το alter ego του Βλαντιμίρ Πούτιν και εμπνευστής της πολιτικής εθνικοποίησης των ρωσικών υδρογονανθράκων μετά τη χαοτική δεκαετία του 1990, αλλά και της σύλληψης Χανταρκόφσκι. Θιγμένος είναι και ο έτερος αντιπρόεδρος Σεργκέι Ιβανόφ, άλλοτε ισχυρός διεκδικητής της προεδρίας, όπως και ο Μεντβέντεφ, ο οποίος δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για τις επιλογές του “μικρού”, όπως συνηθίζουν κάποιοι να ονομάζουν τον νεαρότερο της παρέας, που κάποτε συνόδευσε τον Β. Πούτιν από την Αγία Πετρούπολη στην εξουσία.

Αιφνιδιάζει ο “μικρός”
Ο “μικρός” Ντμίτρι, λοιπόν, φαίνεται πως άρχισε να αιφνιδιάζει πολλούς όχι μόνο με τον αριθμό και την κατεύθυνση, αλλά και με την ταχύτητα εναλλαγής και υλοποίησης των πρωτοβουλιών του, οι οποίες δεν έχουν σχολιαστεί αρνητικά από τον πρωθυπουργό Πούτιν, που περιορίστηκε σε επικριτικά πυρά μόνο για τη ρωσική στάση έναντι της δυτικής στρατιωτικής επιχείρησης στη Λιβύη. Μόλις προ ημερών ο πρόεδρος Μεντβέντεφ αφαίρεσε από τις κυβερνητικές αρμοδιότητες και τον περιορισμό που υπήρχε κατά την αγορά μετοχών ρωσικών κρατικών εταιρειών από ξένους, η οποία έπρεπε πρώτα να εγκριθεί από επιτροπή υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Πούτιν, και φαίνεται πως το ξήλωμα αρμοδιοτήτων θα συνεχιστεί στο όνομα της ενίσχυσης των επενδύσεων και της καταπολέμησης της διαφθοράς, που μοιάζει να είναι το αδύναμο σημείο του Β. Πούτιν και τείνει να μετατραπεί στο ισχυρό χαρτί της καμπάνιας Μεντβέντεφ. Οι ρώσοι πολιτικοί παρατηρητές αναμένουν τις απαντήσεις του στρατοπέδου Πούτιν στα χτυπήματα, διαβεβαιώνοντας πως “μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να πιστέψει ότι με τον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος ο Ντ. Μεντβέντεφ χωρίς τη συγκατάθεση του Πούτιν ή πολύ περισσότερο απέναντι σε μια δική του υποψηφιότητα”. Όλα, λοιπόν, μοιάζουν με μέτρηση δυνάμεων πριν από τον τελικό συμβιβασμό και την κατανομή αρμοδιοτήτων, την οποία άλλωστε υποσχέθηκαν και οι δύο ηγέτες όταν ανέλαβαν τις εξουσίες τους υπό το καθεστώς της δυαρχίας, που μοιάζει να φθάνει στο τέλος της με τη σημερινή της μορφή. 

πηγή: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ