σχετικά άρθρα
|
20.02.2010 05:10
«Παιχνίδια» στρατηγικής με το ξύπνημα της Αρκούδας Θανάσης ΑυγερινόςΤο 2010 θα είναι για τη Ρωσία έτος περαιτέρω σταθεροποίησης και ρευστοποίησης των προσπαθειών που καταβλήθηκαν από την ηγεσία της επί σειρά ετών. H πολιτική της Ρωσίας έναντι των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών αποδίδει καρπούς τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα το 2009 η Μόσχα ενίσχυσε αισθητά τις θέσεις της στο λεγόμενο «μετασοβιετικό χώρο», εκμεταλλευόμενη μάλιστα την «απορρόφηση» της Ουάσιγκτον σε συγκρούσεις όπως στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Την εκτίμηση αυτή έκανε στις αρχές της χρονιάς το αμερικανικό ίδρυμα Stratfor και σε άλλη περίπτωση το Κρεμλίνο θα έπρεπε να πανηγυρίζει, προτίμησε όμως να συνεχίσει τη μεθοδική τακτική των χαμηλών τόνων, που αποδείχτηκε πολύ πιο διεισδυτική και αποτελεσματική από τις μεγαλοστομίες και τις πολλές διακηρύξεις. Η ίδια τακτική είχε προσφέρει τη δυνατότητα στον πρόεδρο Πούτιν να κερδίσει χρόνο και χρήμα από τις υψηλές πετρελαϊκές τιμές, καθησυχάζοντας σε στιγμές αδυναμίας για τη Ρωσία τον Τζορτζ Μπους με τη σαφή αλληλεγγύη του στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας και πετυχαίνοντας, μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, την ανασυγκρότηση της χώρας του μετά τη διαλυτική δεκαετία του 1990. Πολύ πιο εκτεταμένα από ό,τι συνέβη με τα ρωσικά ΜΜΕ και τους Ρώσους αξιωματούχους, η πρόσφατη θετική για τα ρωσικά συμφέροντα έκθεση συζητείται εντατικά σε μέσα ενημέρωσης της μετασοβιετικής Κοινοπολιτείας, που συμπίπτουν εν πολλοίς στις εκτιμήσεις τους με τους αναλυτές του Stratfor, μιας από τις βασικές «δεξαμενές σκέψης» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, όπως έχει επανειλημμένως χαρακτηριστεί. Εκτιμήσεις
«Καμιά από τις χώρες που κέντρισαν το ενδιαφέρον της Μόσχας δεν μπορούν τίποτε να της αντιπαρατάξουν και το πιθανότερο είναι ότι θα υποταχθούν στην εξουσία της, με εξαίρεση τις χώρες της Βαλτικής, που ξέφυγαν από αυτή τη μοίρα, και ειδικά η περίπτωση της Γεωργίας, η οποία ακολούθησε την οδό της ανεξαρτησίας και το φιλοδυτικό προσανατολισμό, όμως ουσιαστικά βρίσκεται ακόμη υπό τον έλεγχο της Μόσχας», αναφέρει στο δημοσίευμά του το Messenger σχολιάζοντας την έκθεση Stratfor. «Ο πόλεμος στη Γεωργία έθεσε τα ζητήματα της περιφερειακής ασφάλειας υπό ένα απολύτως νέο πρίσμα. »Ουσιαστικά η Ρωσία, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Νότια Οσετία, κατέστρεψε μια αμερικανική προωθημένη βάση στην περιοχή, όπως ήταν εκείνη στο Σενάκι, ενώ η καταστροφή του γεωργιανού στόλου και η προοπτική στάθμευσης ρωσικών πλοίων στην Αμπχαζία άνοιξαν τη συζήτηση για το συσχετισμό των ναυτικών δυνάμεων στη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας», σημειώνεται στην έκθεση.
Σταθεροποίηση Το 2010 θα είναι για τη Ρωσία έτος περαιτέρω σταθεροποίησης και «ρευστοποίησης όλων των προσπαθειών που καταβλήθηκαν από την ηγεσία της επί σειρά ετών», ανέφερε το Πρώτο Κανάλι του Αζερμπαϊτζάν σχολιάζοντας τα συμπεράσματα του Stratfor. «Τη χρονιά αυτή η Ρωσία θα εξαφανίσει τη βασική εναπομείνασα επιρροή της Δύσης και της Τουρκίας στην Ουκρανία, στο Καζαχστάν, στη Λευκορωσία, στην Αρμενία και στο Αζερμπαϊτζάν και θα προσπαθήσει να θέσει τις βάσεις, ώστε να δημιουργήσει εκ νέου μια πολιτική ένωση σε μεγάλο τμήμα του μετασοβιετικού χώρου», υπογραμμίζει το δίκτυο, σημειώνοντας την εκτίμηση των Αμερικανών αναλυτών ότι «η απόφαση Ομπάμα να στείλει πρόσθετες δυνάμεις στο Αφγανιστάν και η αυξημένη προσοχή των ΗΠΑ στον ισλαμικό κόσμο θα επιτρέψει στη Ρωσία να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει στον άμεσο περίγυρό της». Στα τέλη του 2010 θα γίνει φανερό, κατά τις εκτιμήσεις των ερευνητών του Stratfor, ότι «σφαίρα επιρροής της Ρωσίας είναι το έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και οποιαδήποτε πρόθεση να εμποδιστεί αυτή η διαδικασία θα απαιτεί κολοσσιαίες προσπάθειες, καθώς η Ρωσία θα αναγεννιέται ως μια από τις κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις». Όπως ήταν φυσικό, τα ΜΜΕ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στην αποτίμηση των σχέσεων Ρωσίας και Τουρκίας: «Η Ρωσία, τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούσε άμεσα τις διαδικασίες που λάμβαναν χώρα στην Τουρκία και είχε την πρόθεση να χρησιμοποιήσει την επίσημη Άγκυρα προς δύο κατευθύνσεις: πρώτον, να οικοδομήσει με την ενισχυόμενη Τουρκία πιο στενές σχέσεις και, δεύτερον, να εκμεταλλευτεί τις σχέσεις αυτές, ώστε να προσδέσει εντονότερα από την ίδια την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα όσα συνέβησαν την περασμένη χρονιά δημιουργήθηκαν από τη Ρωσία, ωστόσο ορισμένα βήματα που έγιναν από τη Μόσχα τερματίστηκαν με την απόλυτη επιτυχία των Ρώσων». Με την ενθάρρυνση της τουρκοαρμενικής προσέγγισης, το Κρεμλίνο θέλησε, κατά το Stratfor, να πείσει το Αζερμπαϊτζάν ότι οι Τούρκοι δεν θα υπηρετήσουν πιστά τα αζέρικα συμφέροντα, προξενώντας εμφανές αδυνάτισμα των δεσμών της Άγκυρας με το Μπακού σε όλους τους τομείς δικής της εμπλοκής και ισχυροποίηση των ρωσικών ενεργειακών θέσεων στην περιοχή, όπως δείχνει άλλωστε και η συμφωνία παραχώρησης στη ρωσική «Γκαζπρόμ» όλου του επιπλέον φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν.
short link:
|
Ποια είναι η γνώμη σας;