17.11.2009 19:35
Οι... δείκτες του ρολογιού εκπροσωπούσαν το Κρεμλίνο Θανάσης Αυγερινός
Δεν είναι κι απλό πράγμα -που θα 'λεγε και το Κρεμλίνο- να 'χεις να κουμαντάρεις μια χώρα όπου στο ένα, το δυτικό της άκρο, στον θύλακα του Καλλίνινγκραντ μεταξύ Πολωνίας και Λιθουανίας, είναι π.χ. τρεις το απόγευμα, και στο άλλο, το ανατολικό, στη χερσόνησο της Καμτσάτκα έχει ήδη πάει δύο τη νύχτα.
Εκεί, που οι μεν κοιτάζουν το ρολόι τους πότε θα τα μαζεύουν από τη δουλειά, οι δε, ως καλοί νοικοκυραίοι, έχουν ήδη βουτήξει στα κρεβάτια τους. Το θέμα απασχόλησε το πρόσφατο ετήσιο διάγγελμα του προέδρου Μεντβιέντεφ και η πρότασή του να μειωθούν οι γεωγραφικές-ωρολογιακές ζώνες της χώρας από τον μοναδικό παγκοσμίως αριθμό των έντεκα για μία και μόνη χώρα φαίνεται πως είναι από τις πλέον υλοποιήσιμες, γι' αυτό και συζητείται έντονα στον ρωσικό Τύπο. «Συνηθίσαμε να περηφανευόμαστε για τις πολλές ζώνες μας, γιατί μας φαίνονταν έμπρακτη απεικόνιση της μεγαλοσύνης μας», παρατήρησε ο Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, που αναρωτήθηκε μήπως και μόνο η ύπαρξη τόσο μεγάλων χρονικών διαφορών καθιστά αναπόφευκτες τις σπατάλες σε μέσα και τεχνολογίες και δυσκολεύει το συντονισμό της χώρας και της οικονομίας της. Επικαλέστηκε μάλιστα το παράδειγμα των ΗΠΑ, που χωρίζονται σε μόνο τέσσερις ζώνες και της Κίνας, που έχει ενιαία ώρα Πεκίνου για όλους. Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βλαδιβοστόκ Γκενάντι Λάζαρεφ πρότεινε να μειωθούν οι έντεκα ζώνες σε τέσσερις, του Καλίνινγκραντ, της Μόσχας, των Ουραλίων και Σιβηρίας - Απω Ανατολής. Η υπόθεση τείνει να γίνει κάτι σαν τον δικό μας «Καποδίστρια», όπου αναλόγως των διαφόρων τοπικισμών ακούγονται ποικίλες προτάσεις είτε για τον αριθμό των χρονικών διαιρέσεων, είτε για τα ακριβή όριά τους. Το βέβαιο πάντως είναι ότι το ζήτημα ωρίμασε και οι σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν σύντομα. Πολλοί εξετάζουν και την «ψυχολογική» πλευρά του θέματος, εκτιμώντας ότι με την αλλαγή της ώρας και της αντίληψής της σε πολλές περιοχές της ρωσικής επαρχίας, θα προκληθεί ένα ελεγχόμενο και κατά βάση ανώδυνο «σοκ», ενισχυτικό και για άλλες πολυπόθητες, αλλά πολύ πιο δαπανηρές ή περίπλοκες μεταρρυθμίσεις. Χώρια που άπαντες θα αισθανθούν «πιο κοντά» στο κέντρο της χώρας, τη Μόσχα, η απόσταση από την οποία είναι από τα προαιώνια προβλήματα της ρωσικής κρατικής υπόστασης. Στις πιο απομακρυσμένες από τη Μόσχα περιοχές, για παράδειγμα στην Ανατολική Σιβηρία ή τη ρωσική Απω Ανατολή, η πραγματική εργάσιμη ημέρα για εταιρείες ή οργανισμούς, που σχετίζονται στενά με την πρωτεύουσα διαρκεί μόλις μερικές ώρες, τρεις ή τέσσερις, αφού οι «ανατολικοί» περιμένουν τους «δυτικούς» να ξυπνήσουν και αντιστρόφως. Για συνεργασίες με την υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα είναι φυσικά ακόμη δυσκολότερα και περνούν υποχρεωτικά από τη Μόσχα. «Ολα τελικά εξαρτώνται από την πολιτική απόφαση, που πρέπει να σταθμίσει τα οικονομικά και πολιτισμικά πλεονεκτήματα και το μόνο εντέλει πρόβλημα, το οποίο μπορεί να υπάρξει, είναι η παγιωμένη συνήθεια για τη θέση του ήλιου πριν και μετά την αλλαγή», υποστήριξε ο καθηγητής Μπετς από το αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς, που παρακολουθεί με ενδιαφέρον την υπόθεση. Αν δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτε άλλο ο Μεντβιέντεφ, ας μας αλλάξει τουλάχιστον την ώρα, λένε οι θυμόσοφοι, που ετοιμάζονται για την μετά την κρίση διακυβέρνηση του επανακάμπτοντος στην προεδρία Β. Πούτιν, εκεί κάπου στα 2012.
πηγή: Ελευθεροτυπία
Ποια είναι η γνώμη σας;