10.08.2008 16:19
Με αμερικανικές πλάτες ισοπεδώνει τη Νότια Οσετία. Με πλήθος Αμερικανών εκπαιδευτών και ΝΑΤΟϊκό εξοπλισμό εισέβαλε από ξηράς και αέρος στη μικρή εθνότητα, σπέρνοντας τη φρίκη και τον θάνατο Δημήτρης Λιάτσος
Πολεμική εισβολή στη Νότια Οσετία. Με αυτό τον τίτλο η ρωσική TV δίνει από την Παρασκευή τα συνεχή ρεπορτάζ από την κόλαση του Καυκάσου.
Εκεί, στη μικρή αυτή γη της Ν. Οσετίας, το Ολυμπιακό έτος 2008, 12-14 ώρες πριν από τη λαμπρή τελετή έναρξης στο Πεκίνο, ο Γεωργιανός πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι διεκδικεί την παγκόσμια πρωτιά ενός σύγχρονου ανθρωποειδούς, κάτι μεταξύ του Ρωμαίου αυτοκράτορα Νέρωνα και του Αδόλφου Χίτλερ.
Διαβεβαιώνοντας τον Ρώσο ειδικό απεσταλμένο Ποπόφ πως σέβεται την Ολυμπιακή εκεχειρία και σταματάει κάθε εχθροπραξία, την Πέμπτη το βράδυ, ξεκινά μία ώρα αργότερα μια λυσσαλέα επίθεση από ξηράς και αέρος κατά της Νότιας Οσετίας. Εξι χωριά, τα πιο κοντινά προς τη Γεωργία, ισοπεδώνονται, η πρωτεύουσα Τσχινβάλ θυμίζει το Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1943, η κλινική, το πανεπιστήμιο, δημόσια κτίρια καταρρέουν.
Αυτόπτες μάρτυρες λένε πως οι Γεωργιανοί εκτελούν στον διάβα τους τους τραυματίες. Οι Οσέτιοι κάνουν λόγο για εθνική κάθαρση.
Για πρώτη φορά οι εκπρόσωποι αυτής της μικρής εθνότητας δοκίμασαν την εθνική κάθαρση το 1990 από τον τότε εθνικιστή πρόεδρο Ζβιάνι Γκαμσαχουρντία. Κατάφεραν μέσα από ανείπωτες θυσίες να αντισταθούν και να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους από το παραπαίον, τότε, και διεφθαρμένο καθεστώς της Τιφλίδας. Επί 19 χρόνια ζουν ανεξάρτητοι, βοηθούμενοι από τους ομοεθνείς τους της Βόρειας Οσετίας, ρωσικής αυτόνομης Δημοκρατίας...
Από το 2001, με δημοψήφισμα τάσσονται υπέρ της εισόδου της Ν. Οσετίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, η Μόσχα, ωστόσο, ελπίζει και επιμένει πως λύση στο πρόβλημα μπορεί να υπάρξει χωρίς αιματοχυσία και στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Γιατί οξύνθηκε τώρα το πρόβλημα και πού βρήκαν οι Γεωργιανοί την τεράστια στρατιωτική ισχύ που επιδεικνύουν;
Αναφορικά με την ισχύ, «φρόντισαν» οι καθ ύλην αρμόδιοι, Αμερικανοί πάτρωνες του Μιχαήλ Σαακασβίλι. Ιδού τα νούμερα: 2003, έτος ανάδειξης στην προεδρία του Σαακασβίλι, οι στρατιωτικές δαπάνες της Γεωργίας ανέρχονται στα 35 εκατ. δολάρια.
Στρατιωτικές δαπάνες
Σήμερα, οι δαπάνες αυτές έφθασαν το ένα δισ. δολάρια! Στη Γεωργία των 2,5 εκατ. κατοίκων, όπου ο μισθός κινείται στα όρια των 50 δολ., το καθεστώς της Τιφλίδας ξοδεύει ένα δισ. δολ. για όπλα! Το 75% αυτών προέρχονται από χώρες του ΝΑΤΟ, τα υπόλοιπα από την Ουκρανία των πορτοκαλί «συντρόφων». Η Γεωργία είναι η πιο μιλιταριστική χώρα του κόσμου αναλόγως του πληθυσμού της. Οι Αμερικανοί εκπαιδευτές είναι ίσως πιο πολλοί απ ό,τι στο... Ιράκ!
Γιατί τώρα; Θυμίζουμε ότι τον Απρίλιο στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, Βερολίνο και Παρίσι αρνήθηκαν να υποχωρήσουν στις πιέσεις της Ουάσιγκτον να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα εισόδου στον Συνασπισμό η Γεωργία και η Ουκρανία.
Τότε, λέγεται, κάποιοι έδωσαν υποσχέσεις για μια νέα προσπάθεια το ερχόμενο φθινόπωρο, εφόσον έως τότε η Γεωργία θα έχει λύσει τα εσωτερικά της προβλήματα. Αυτά επιχειρεί τώρα να λύσει ο Σαακασβίλι.
Ισως να πίστευε πως θα «τελειώσει» μέσα σε μία νύχτα και ότι το γεγονός θα επισκιαζόταν από την Ολυμπιάδα.
Η Ρωσία ήδη έβαλε τανκς στη Νότια Οσετία για να υπερασπιστεί τους υπηκόους της, όχι μόνο κυανόκρανους αλλά και το 90% των Οσετίων που έχουν ρωσικά διαβατήρια. Η γειτονική Αμπχαζία είναι έτοιμη να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της από το καθεστώς της Τιφλίδας.
Πίσω από τις αλόγιστες κινήσεις ενός φρικιαστικού καυκασιανού τσακαλιού, όπως αποκαλούν τον Σαακασβίλι, διακρίνονται τα μακριά χέρια εκείνων που επιχειρούν να βάλουν -για πολλοστή φορά- φωτιά στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας.
Λυσσαλέα επίθεση με 1.400 νεκρούς
Το βράδυ της Παρασκευής ο πρόεδρος της Νότιας Οσετίας, Εντουαρντ Κοκόιτι, δήλωσε ότι 1.400 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Νότια Οσετία εξαιτίας της γεωργιανής εισβολής. Τα θύματα φέρεται να είναι στην πλειονότητά τους άμαχοι. Τα πρακτορεία μετέδιδαν ότι 12 Ρώσοι κυανόκρανοι σκοτώθηκαν και άλλοι 150 τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων. Επίσης, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τη Νότια Οσετία αναζητώντας καταφύγιο στη Βόρεια Οσετία, ενώ άλλοι 500 κατευθύνθηκαν προς διαφορετικές περιοχές της Γεωργίας προκειμένου να βρεθούν μακριά από το πεδίο της μάχης.
πηγή: ΕΘΝΟΣ