Επίκαιρος όσο ποτέ ο «Βυσσινόκηπος» του Αντόν Τσέχοφ.Το περίφημο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας έρχεται στην Αθήνα με ένα κλασικό έργο και μια μεγάλη πρωταγωνίστρια. Αχιλλέας Πατσούκας

Από 1 έως και 3 Οκτωβρίου, με αφορμή τον εορτασμό για τη συμπλήρωση 150 ετών από τη γέννηση του κορυφαίου Ρώσου θεατρικού συγγραφέα Αντόν Τσέχοφ, το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας Αντόν Τσέχοφ σας προσκαλεί να περπατήσετε στον «Βυσσινόκηπό» του.

Στη σκηνή του του Θεάτρου Τέχνης, ο Ρώσος συγγραφέας ευτύχησε να δει τα έργα του όσο ήταν εν ζωή. Ιδρυτές, το 1898, ήταν ο περίφημος σκηνοθέτης και δάσκαλος Στανισλάφσκι με τον Νεμίροβιτς–Ντάντσενκο, και εκεί εισήγαγαν και ανέπτυξαν τη γνωστή μέθοδο «Στανισλάφσκι».

Το κύκνειο άσμα του Α. Τσέχοφ, ο «Βυσσινόκηπος», θα παρουσιαστεί επί τρεις ημέρες στο αθηναϊκό κοινό, σε μια παράσταση χιλιοπαιγμένη και πάντα εξαιρετικά δημοφιλή. Οσες φορές παρουσιάζεται το έργο στο μοσχοβίτικο κοινό (περίπου κάθε δύο μήνες εδώ και έξι χρόνια), τα εισιτήρια προαγοράζονται εβδομάδες νωρίτερα, ακόμα και από εκείνους τους θεατές που έχουν δει την παράσταση περισσότερες από μία φορά.

Στις τρεις ώρες που διαρκεί, οι 25 σπουδαίοι Ρώσοι ηθοποιοί, που ο καθένας τους αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στη σύγχρονη ιστορία του ρωσικού θεάτρου και κινηματογράφου, «κρατώντας σας από το χέρι» και μεταφέροντας μέσα τους την ενέργεια από το σανίδι του θεάτρου Τσέχοφ που επί χρόνια πατούν, μεταδίδουν το κλίμα και το σκοτεινό μήνυμα μέσα από τον ονειρικό τρόπο που μας δείχνει ο Βυσσινόκηπος. Με λιτά πλην εντυπωσιακά σκηνικά, οι ηθοποιοί, με το άνοιγμα της αυλαίας, γυρίζουν τον χρόνο στις αρχές του 20ού αιώνα, παρουσιάζουν την κατάρρευση της φθαρμένης αστικής τάξης και την άνοδο μιας νέας ισχυρότερης, που εκτός από τον Βυσσινόκηπο ξεριζώνει την παλιά τάξη, τις παλιές αξίες, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας για τις αλλαγές που τελικά θα πραγματοποιηθούν ύστερα από μερικά χρόνια με τη ρωσική επανάσταση.

Μπορεί η υπόθεση αλλά και τα σκηνικά να μας μεταφέρουν σε μιαν άλλη Ρωσία που θεωρητικά ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή, η διορατικότητα όμως του Τσέχοφ, σε συνδυασμό με τη σπουδαία σκηνοθεσία του Αντολφ Σαπίρο, η οποία ευτύχησε να πατήσει πάνω σε σπουδαίους ηθοποιούς, κάνει τους θεατές βγαίνοντας από το θέατρο να αισθανθούν πως ο «Βυσσινόκηπος» είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά στις περισσότερες γωνιές του πλανήτη.

Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό στον «Βυσσινόκηπο» του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας–Α. Τσέχοφ αποτελεί η άριστη αρμονία και ισορροπία των ηθοποιών, των οποίων οι λεπτές πλην όμως γεμάτες δύναμη κινήσεις θυμίζουν την αρμονία με την οποία κινούνται τα μπαλέτα, μια αρμονία που διατηρείται στα πρόσωπά τους ακόμα και στην υπόκλιση, όταν αντί για κούραση από την ένταση των ρόλων, διατηρούν μια υπέροχη γαλήνη. Η παραγωγή του «Βυσσινόκηπου» έγινε υπό το βλέμμα του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου Ολέγκ Ταμπάκοφ, ενώ η σκηνοθεσία φέρει την υπογραφή του Αντολφ Σαπίρο. Αν και όπως αναφέραμε πιο πάνω είναι σχεδόν αδύνατον, αλλά και άδικο, να ξεχωρίσεις κάποιον από τους 25 σπουδαίους ηθοποιούς, εμείς ενδεικτικά, εκτός από τη Ρενάτα Λιτβίνοβα, σας αναφέρουμε τον Αντρέι Σμόλιακοφ.

Το φαινόμενο Λιτβίνοβα
Οταν πριν από ένα χρόνο στη διάρκεια αναζήτησης νέου διαμερίσματος η ιδιοκτήτρια μου ανακοίνωσε πως στον από πάνω όροφο κατοικεί η Ρενάτα Λιτβίνοβα, η πανέμορφη πρωταγωνίστρια του Βυσσινόκηπου, για μερικά δευτερόλεπτα ξέχασα την τσουχτερή τιμή. Εν συνεχεία οι συναντήσεις μας συνήθως μπροστά στον ανελκυστήρα ήταν και είναι αρκετές για να βλέπω υπέροχα όνειρα. Oπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες του κόσμου, πάντοτε χρειάζεται ένας πρωταγωνιστής, ο οποίος θα δώσει την υπέρβαση και τη λάμψη. Στην περίπτωση του «Βυσσινόκηπου» η λαμπερή πρωταγωνίστρια είναι ένα χαρισματικό πρόσωπο της ρωσικής τέχνης, με πολυδιάστατο ταλέντο, αφού εκτός από ηθοποιός του θεάτρου Τσέχοφ είναι σπουδαία ηθοποιός του κινηματογράφου, εξαιρετική σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός.

Κριτικές από τα ΜΜΕ
Η Λιτβίνοβα σαν παραδείσιο πουλί παράλογα ζωγραφίζει παγώνια με φτερά όμορφα και τρομερά. Μια εύθραυστη γυναίκα σε ακριβές παριζιάνικες τουαλέτες, έξω από κανόνες και συνήθειες, μαζί με τον συμπρωταγωνιστή της είναι δύο αστείοι και τραγικά καταραμένοι χαρακτήρες που αντιτίθενται σε όλους. (Kαναλι Κουλτουρα)

Αλλοι μιλούν για ντελικάτες κινήσεις των υπέροχων μακριών χεριών της με το διαμαντένιο βραχιόλι που λαμπυρίζει σε κάθε της κίνηση και την υπέροχη χαρακτηριστική ένρινη φωνή της. Η Λιτβίνοβα ως Ρανέφσκαγια είναι η ιδιαίτερη εικόνα που έχει σκοπό να προσωποποιήσει τη νοσταλγία. (Gazeta.ru, site)

Ο Τσέχοφ ζητά μία εύθραυστη ντελικάτη εικόνα της παρακμής. Αλλά η γεμάτη πολυτέλεια Λιτβίνοβα με την αλεπού ριγμένη στον ώμο ή με ένα λεπτό τσιγάρο σε μια κομψή πίπα μοιάζει με ηθοποιό σε φιλμ του βωβού κινηματογράφου. (Ρουσκιι Κουριέρ, εφημεριδα)

Φαίνεται ότι η Λιτβίνοβα παίζει τον εαυτό της. Λέγεται πως ο σκηνοθέτης της παράστασης Αντολφ Σαπίρο την είδε στην τηλεοπτική εκπομπή «Στυλ από τη Ρενάτα Λιτβίνοβα» και συνειδητοποίησε ότι αυτή ήταν η Ρανέφσκαγια που έψαχνε. (Ιτογκι, εφημεριδα)

Η Λιτβίνοβα έχει χαρακτηριστεί φυσικό φαινόμενο. Η Λιτβίνοβα δεν παίζει τη Ρανέφσκαγια, αλλά η Ρανέφσκαγια αναγκάζεται να μετατραπεί σε Λιτβίνοβα. (Κομμερσαντ, εφημεριδα)

πηγή: Καθημερινή