Μετά τον Λουζκόφ, ο Μεγάλος Πέτρος Αχιλλέας Πατσούκας

Mία μόλις εβδομάδα μετά την απομάκρυνση του Γιούρι Λουζκόφ, οι ιθύνοντες του δήμου προαναγγέλλουν την απαλλαγή από κάθε τι που αλλοίωνε την αισθητική της ρωσικής πρωτεύουσας κατά την 18χρονη θητεία του τέως δημάρχου.

Με δηλώσεις του, ο εκτελών χρέη δημάρχου, Βλαντίμιρ Ρέσιν, υποστήριξε πως το τεράστιο άγαλμα του Μεγάλου Πέτρου που δεσπόζει στον ποταμό Μόσχοβα πρέπει να αλλάξει θέση. Το άγαλμα, ύψους 98 μέτρων, φιλοτεχνήθηκε το 1997 από τον Γεωργιανό γλύπτη Ζουράμπ Τσερετέλι, ο οποίος επί των ημερών του Λουζκόφ έκανε χρυσές δουλειές. Το έργο έχει δεχθεί μυριάδες φορές κριτική για το τεράστιο ύψος του και την τρομακτική του όψη. Υπάρχει, μάλιστα, η φημολογία πως αποτελεί αναπαραγωγή του αγάλματος του Χριστόφορου Κολόμβου, το οποίο είχε δωρίσει ο Τσερετέλι στις αμερικανικές αρχές, που για άγνωστο λόγο δεν έγινε ποτέ δεκτό.

Παρόλο που μεγάλος αριθμός κατοίκων της Μόσχας έχει εκφράσει την αρνητική του άποψη για το άγαλμα, οι συνεργάτες του Ρέσιν είναι πολύ επιφυλακτικοί με την πρόταση του υπηρεσιακού δημάρχου, υποστηρίζοντας πως το κόστος της μεταφοράς θα στοιχίσει όσο η κατασκευή δύο παιδικών σταθμών.

Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Μοσκβίν - Ταρχάνοφ, επικεφαλής της επιτροπής κατασκευών της Δούμας της Μόσχας, η πιθανή μεταφορά υπολογίζεται να στοιχίσει 25 εκατ. ευρώ. Ως υποψήφια μέρη για να υποδεχθούν το γιγάντιο άγαλμα είναι η βόρεια περιφέρεια της Μόσχας, η πόλη Ναρβά της Εσθονίας την οποία είχε καταλάβει ο Μεγάλος Πέτρος και στον Φινλανδικό Κόλπο τα παράλια της Αγίας Πετρούπολης, πρόταση την οποία υποστήριξε και ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας.

Η δημοσιοποίηση της πρότασης εξόργισε τον Γεωργιανό καλλιτέχνη. Υπερασπιζόμενος το έργο του, ο Τσερετέλι αρνήθηκε τους ισχυρισμούς πως ο Μεγάλος Πέτρος ήταν ο Κολόμβος, προκαλώντας αυτούς που το αμφισβητούν να συγκρίνουν τα σχέδια στο ατελιέ του. Γνωστός για τον οξύ χαρακτήρα του, ο Τσερετέλι πέρασε στην αντεπίθεση λέγοντας πως η ιστορία θα αποδείξει πως είναι καλύτερος από αυτούς που τον κριτικάρουν, φέρνοντας ως παράδειγμα τους επικριτές του Πύργου του Αϊφελ.

πηγή: Kathimerini.gr