Πρώτη πράξη για το πείραμα της δυαρχίας Θανάσης Αυγερινός

Πεδίο δόξης λαμπρό για σοβιετολογικού τύπου αναλύσεις ανοίγει το «πείραμα της δυαρχίας», που φαίνεται πως ξεκινά στη Ρωσία με τη συνύπαρξη του νέου προέδρου Μεντβιέντεφ στην κορυφή της εξουσίας και τον πανίσχυρο Βλαντίμιρ Πούτιν στο ιεραρχικά δεύτερο αξίωμα του πρωθυπουργού. Φαινόμενο το οποίο κάθε φορά που εμφανιζόταν στην ιστορία της Ρωσίας, είχε οπωσδήποτε συγκρουσιακή, αν όχι απολύτως τραγική, κατάληξη.

Πολλοί σχολιαστές ανακαλύπτουν κάποιο «ιδιαίτερο μήνυμα» στην εναρκτήρια ομιλία του Ντ. Μεντβιέντεφ, ο οποίος υπογράμμισε εξαρχής την ευθύνη του για την ανάπτυξη των πολιτικών και οικονομικών ελευθεριών, τον σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών. Και δεν αποκλείουν ότι ο νέος ηγέτης θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί τη δυναμική που γεννά ως προς τη διεθνή εικόνα του το πιο «φιλελεύθερο» προφίλ του. Κάποιοι μάλιστα βιάζονται να συμπεράνουν ότι δεν είναι μακριά, για παράδειγμα, ακόμη και η αποδοχή ενός τυχόν δυτικού αιτήματος να αποδοθεί χάρη στον μεγαλοεπιχειρηματία Μιχαήλ Χανταρκόφσκι, που εκτίει ποινή φυλάκισης στη Σιβηρία.

Στο ίδιο κλίμα αρκετοί θεωρούν σημείο-κλειδί στον χαιρετισμό του Β. Πούτιν την αναφορά του στη σοφότερη μάλλον φράση του Μπαρίς Γέλτσιν, ο οποίος του είχε ζητήσει, παραδίδοντάς του την εξουσία, «να προσέχει τη Ρωσία». Για τον Β. Πούτιν η «προστασία της Ρωσίας» είναι το ύψιστο καθήκον του ως πολίτη, που υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια «και θα συνεχίσει για ολόκληρη τη ζωή του», ένδειξη ότι ο Ρώσος ηγέτης σκοπεύει να βρίσκεται για καιρό ακόμη στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής και της εξουσίας. Ανεξαρτήτως εκτιμήσεων, το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός από σήμερα Β. Πούτιν φρόντισε να μοιράσει αξιοπρεπώς την ομάδα των πιο στενών και πεπειραμένων συνεργατών του. Κάποιοι τον ακολούθησαν στον ρωσικό Λευκό Οίκο και κάποιοι έμειναν πίσω στο Κρεμλίνο, για να στηρίξουν τον Ντ. Μεντβιέντεφ στα πρώτα του βήματα. Ο ίδιος εκτιμάται ότι θα έχει έντεκα (από πέντε σήμερα) αναπληρωτές, οι οποίοι και θα επιτρέπουν στον Β. Πούτιν να διατηρεί μια γενική επίβλεψη των εξελίξεων και να βρίσκει χρόνο να αποσπάται από την καθημερινή τριβή, ώστε να μπορεί να σχεδιάζει τη στρατηγική της ρωσικής ανάπτυξης «για πολλές δεκαετίες», όπως προτιμά να δηλώνει, αλλά προπαντός να αποφεύγει την αναπόφευκτη πολιτική φθορά του βουτηγμένου στα προβλήματα, «τεχνικού» για τη Ρωσία, πρωθυπουργού.

πηγή: Ελευθεροτυπία