Πολιτικές καταιγίδες μετά τις φωτιές Θανάσης Αυγερινός

Η ρωσική ηγεσία προσπαθεί να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις, οι οποίες θα αποκρούουν την εικόνα της «εγκατάλειψης των πολιτών στο έλεος της καταστροφής»

O καύσωνας και οι φωτιές φεύγουν από το προσκήνιο, οι καταιγίδες και οι πλημμύρες έρχονται στη Ρωσία, με πολλούς πλέον να πιστεύουν ότι οι πολιτικές καταιγίδες στη χώρα δεν θα είναι λιγότερες σε αριθμό από τις φυσικές καταστροφές που ξέσπασαν έως τώρα αλλά και, αναπόφευκτα, θα ακολουθήσουν το πρωτοφανές διμηνιαίο κύμα ζέστης και ξηρασίας στην κεντρική Ρωσία.

«Αυτό που συνέβη φέτος, ειδικά με την ανάφλεξη των επιφανειακών κοιτασμάτων τύρφης, δεν πρέπει να ξανασυμβεί», δήλωνε μόλις τη Δευτέρα ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν, επιθεωρώντας στα περίχωρα της Μόσχας τις επιχειρήσεις κατάσβεσης και προχωρώντας σε επικρίσεις ότι διασπαθίζονται χωρίς αποτέλεσμα οι τεράστιοι πόροι που διατίθενται για το σκοπό αυτό.

Σε ρόλο «πυροσβέστη» του πολιτικού συστήματος, που εν πολλοίς διαμορφώθηκε από τον ίδιο και στηρίζεται στο γεγονός ότι αυτός είναι ο «ισχυρός ανήρ» και το κέντρο των αποφάσεων, ο Β. Πούτιν ανακάλυψε, έστω και με καθυστέρηση, την υπηρεσία – αδύναμο κρίκο, την επιφορτισμένη με τη διαχείριση των δασών, «Roslesxoz», η οποία κατηγορήθηκε προηγουμένως και από το υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων ως πλήρως απροετοίμαστη για την αντιμετώπιση των συνεπειών της ξηρασίας και του καύσωνα στα δάση και τα κοιτάσματα τύρφης γύρω από τις μεγάλες ρωσικές πόλεις – ένα «αιώνιο» πρόβλημα για τη Ρωσία, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που η τύρφη έπαψε να χρησιμοποιείται ως καύσιμο ή λίπασμα.

Η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε την απευθείας υπαγωγή της υπηρεσίας στο υπουργικό συμβούλιο της χώρας, επιλογή «συγκεντροποίησης» των διατιθέμενων μέσων που αποτελεί και έμμεση αποδοχή της κριτικής ότι τα μεγάλα προβλήματα πυρόσβεσης των δασών προήλθαν από τη λεγόμενη «μεταρρύθμιση του δάσους», την οποία ενέκρινε και ο Β. Πούτιν, διαλύοντας ουσιαστικά το σύστημα εκμετάλλευσης και προστασίας των δασών που είχε διαμορφωθεί επί δεκαετίες κατά τα σοβιετικά χρόνια. Εκτός από χιλιάδες δασικούς υπαλλήλους και εκατοντάδες εξειδικευμένες μονάδες δασικής εκμετάλλευσης, η νέα Ρωσία κατάφερε μέσα σε μερικά χρόνια να εξαφανίσει και το τελειότερο σύστημα πυρόσβεσης δασών παγκοσμίως που διέθετε η Σοβιετική Ένωση και μπορούσε να επιστρατεύσει περί τους 9.000 «δασοκομάντος», οι οποίοι έπεφταν με αλεξίπτωτα και τον εξοπλισμό τους στα πιο απομακρυσμένα σημεία και έσβηναν τις εστίες προτού επεκταθούν, αξιοποιώντας ένα ευρύ σύστημα εναέριας και διαστημικής έγκαιρης προειδοποίησης.

Συνειδητοποιώντας το μέ-γεθος της καταστροφής, η ρωσική ηγεσία είναι προφανές ότι προσπαθεί να προβεί σε διορθωτικές πολιτικές κινήσεις, οι οποίες θα επιτρέψουν την καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά, προπαντός, την απόκρουση της εικόνας της «εγκατάλειψης των πολιτών στο έλεος της καταστροφής» και της «πλήρους αδυναμίας της ηγεσίας να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα» – δύο από τις πλέον διαβρωτικές σκέψεις και τάσεις της ρωσικής κοινής γνώμης.

Ειδικότερα, ο Β. Πούτιν επιδιώκει να διασώσει και έναν από τους στενότερους συμμάχους και συνεργάτες του, τον υπουργό Εκτάκτων Καταστάσεων Σεργκέι Σαϊγκού, ο οποίος επιφορτίστηκε το συντονισμό όλων των επιχειρήσεων κατάσβεσης, αλλά επικρίθηκε συχνά ότι οι συνήθως καλά εξοπλισμένοι άνδρες του υπουργείου του γνωρίζουν πολύ καλά να αντιμετωπίζουν αστικές καταστροφές, όχι όμως και δασικές, η συμπεριφορά και το μέγεθος των οποίων ανάγκασε και πολλούς ειδικούς να μιλούν για φαινόμενο άνευ προηγουμένου στη Ρωσία τα τελευταία 5.000 χρόνια.

Πολλοί –και όχι αδίκως– χαρακτηρίζουν τις φωτιές και τις μακροχρόνιες συνέπειές τους ως τη ρωσική «Κατρίνα», μια πραγματική οικολογική – πολιτική Αποκάλυψη, και θυμίζουν τη λεγόμενη «ρωσική κατάρα του Αυγούστου», που, μεταξύ άλλων, θέλει τη Ρωσία να αντιμετωπίζει πρωτοφανείς κρίσεις, καταστροφές και τρομοκρατικές επιθέσεις, μια εποχή που θεωρείται παραδοσιακά «νεκρή» από ειδήσεις. Ειδικά στην περίπτωση του «φαινομένου Πούτιν», η έως τώρα εμπειρία θέλει το Ρώσο πρωθυπουργό να «παίρνει επάνω του» τις κρίσεις και να καταφέρνει να τις μετατρέπει σε ακόμη μεγαλύτερη υποστήριξη προς το πρόσωπό του και κατοχύρωση του ρόλου του ως ενεργητικού και αποφασιστικού ανθρώπου, ο οποίος λαμβάνει, την πιο κρίσιμη στιγμή, τις πιο αναπάντεχες συχνά αποφάσεις και λύνει τα προβλήματα που έμοιαζαν προηγουμένως γόρδιος δεσμός.

Οι αναλυτές αναρωτιούνται εάν και αυτή τη φορά θα είναι ίδια η συνέχεια της ιστορίας, εντοπίζοντας, ωστόσο, μια σειρά από διαφορές, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι, θέλοντας και μη, οδηγούμαστε σ’ ένα σαφώς διαφοροποιημένο πολιτικό σκηνικό. Για πρώτη φορά, απλώς και μόνο η εμφάνιση του Β. Πούτιν δεν είχε το αναμενόμενο καθησυχαστικό αποτέλεσμα – ούτε από τηλεοράσεως ούτε διά ζώσης.

πηγή: Επίκαιρα