Γεύση ΑΠΟ ... ΜΟΣΧΑ Θανάσης Αυγερινός Το φάντασμα του Στάλιν τρίβει τα χέρια του

ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ της τραγωδίας των ομήρων στο θέατρο «Να Ντουμπρόβκε» και της αιματηρής κατάληξής της. Ισως μάλιστα ακόμη να μην έχουμε δει τίποτε, σε σχέση με το τι μπορεί να επακολουθήσει. Πρώτο θύμα, ως συνήθως, η ελευθεροτυπία. Η Κρατική Δούμα ψήφισε την Παρασκευή, με 231 υπέρ και 106 ψήφους κατά, νέες «αντιτρομοκρατικές» διατάξεις, που θα μπορούσαν σύμφωνα με τους επικριτές τους να οδηγήσουν στην απαγόρευση π.χ. της κάλυψης μιας διαδήλωσης κατά του πολέμου στην Τσετσενία ή του προβληματισμού για το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στην επέμβαση των ειδικών δυνάμεων. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη μέχρι στιγμής και όλα περιορίστηκαν σε απειλές και «υποδείξεις». Το δίκτυο «Μασκόβια» σφραγίστηκε για μερικές ώρες, αφού είχε στήσει στο στούντιο έναν τηλεοπτικό εμφύλιο πόλεμο. Μετά τους συγγενείς των ομήρων, που ζητούσαν να γίνουν αποδεκτά όλα τα αιτήματα των Τσετσένων ανταρτών, άρχισαν να προβάλλονται προσκλητήρια ρωσικών φασιστικών οργανώσεων «να πάρει ο λαός στα χέρια του, με τα όπλα, τη λύση του Τσετσενικού». Ο ραδιοσταθμός «Ηχώ της Μόσχας» εισέπραξε προειδοποίηση από το υπουργείο Τύπου για τη δημοσίευση συνέντευξης ενός εκ των ενόπλων, ενώ η εβδομαδιαία διεισδυτική εφημερίδα «Βέρσια» δέχτηκε επιδρομή στελεχών της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας, που κατάσχεσαν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και το σκληρό δίσκο με το επόμενο φύλλο, γιατί ερευνούσαν, λέει, μια υπόθεση του περασμένου Μαΐου...

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΚΑΤΩ ΒΟΥΛΗΣ επικύρωσαν, όμως, με την ψήφο τους και τη βαρβαρότητα της απόφασης να μην επιστρέφονται στους συγγενείς οι σοροί των «τρομοκρατών» και να θάβονται σε ανώνυμο (μαζικό;) τάφο, επίσης άγνωστο στους δικούς τους. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της συζήτησης κάποιοι πρότειναν να ...τυλίγονται τα πτώματα των «τρομοκρατών» σε γουρουνίσια δέρματα και να περιφέρονται ταπεινωτικά στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, όπου εγκλημάτησαν! Οι πιο ψύχραιμοι διαμαρτυρήθηκαν ότι «δεν βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα» και τελικά εγκρίθηκε μόνο η διάταξη περί ανώνυμης ταφής με 288 ψήφους υπέρ, έναντι μόνο μίας κατά. Κάποιοι διέκριναν και το φάντασμα του Στάλιν να τρίβει τα χέρια του στα θεωρεία της Δούμας...

ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ όλους τους Τσετσένους, να χτίσουμε έναν τοίχο γύρω από την πρωτόγονη πατρίδα τους και να φυτέψουμε νάρκες περιμετρικά. Να τους αφήσουμε να ζουν στα βουνά τους, όπου οι ληστείες και οι φόνοι είναι τρόπος ζωής. Βάλτε τα κτήνη στα κλουβιά τους», Ερνστ Μουτσάκοφ, στέλεχος ραδιοφωνικού σταθμού, καθηγητής διαφήμισης. Ενα μικρό δείγμα της επόμενης μέρας, που κυκλοφορεί ελεύθερο.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΜΙΤΡΙ ΛΑΒΡΟΦ, ενός από τους άτυχους 119 νεκρούς ομήρους, ταλαιπωρήθηκε πολύ μέχρι να καταφέρει να τον οδηγήσει στην τελευταία του κατοικία, στη μικρή πόλη Ζουκόφσκι της περιφέρειας της Μόσχας. Ο πατέρας Βιτάλι, εφημέριος της εκκλησίας όπου ο Ντμίτρι είχε παντρευτεί, ήταν ανένδοτος στην άρνησή του να τον κηδεύσει, με το επιχείρημα ότι ο ενορίτης του είχε βρει το θάνατο «κατά τη διάρκεια δαιμονικής πράξης». Αναζητήθηκε άλλος ιερέας και άλλος ναός και συγγενείς και φίλοι κατάφεραν τελικά να τον αποχαιρετήσουν, απορώντας μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο φανατισμός και η πνευματική τύφλωση. Και για να 'χουμε καλό ρώτημα, δεν μας λέει κάποιος πιο ειδικός περί τα εκκλησιαστικά, είναι δυνατόν να θεωρείται (ακόμη) το θέατρο «δαιμονική πράξη»; Ή μήπως είναι θέμα είδους και εμπίπτουν στην κατηγορία τα (έστω και πατριωτικά) μιούζικαλ;