«Τσάρος» της Ρωσίας είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν Αχιλλέας Πατσούκας Ο πρωθυπουργός, με τις αποφάσεις του, εξακολουθεί να κινεί τα πολιτικά νήματα

Στην τέταρτη θέση της λίστας του περιοδικού Forbes με τους ισχυρότερους ανθρώπους στον πλανήτη βρέθηκε ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.

Το γεγονός αυτό θεωρείται μεγάλη επιτυχία, αν αναλογιστούμε πως από το 2008 πρόεδρος της Ρωσίας και πρώτος πολίτης της χώρας δεν είναι ο ίδιος, αλλά, βάσει του ρωσικού Συντάγματος, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος βρέθηκε δωδέκατος στη συγκεκριμένη κατάταξη.

Η παραπάνω εικόνα αποτυπώνει άριστα τη σχέση των δύο καλών φίλων, αλλά και την εικόνα που έχουν οι Ρώσοι για τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό τους. Μπορεί σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες για πρώτη φορά ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ να άγγιξε τα ποσοστά δημοτικότητας του Πούτιν, εξαιτίας κάποιων δυναμικών του κινήσεων, με σημαντικότερη την αποπομπή Λουζκόφ, ωστόσο είναι σίγουρο πως όταν οι Ρώσοι ακούν τη λέξη «ηγέτης», το μυαλό τους πηγαίνει και θα πηγαίνει στον πρωθυπουργό της χώρας.

Στις Κουρίλες νήσους
Την εβδομάδα που ολοκληρώνεται σε λίγες ώρες, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ προχώρησε σε μια εικόνα που είναι βέβαιο πως θα προσθέσει πόντους στο προφίλ του. Η κίνησή του να αγνοήσει επιδεικτικά τις αιτιάσεις της Ιαπωνίας προκειμένου να μην επισκεφθεί τις Κουρίλες νήσους είχε ως αποτέλεσμα να γίνει ο πρώτος ηγέτης τόσο της Ρωσίας όσο και της ΕΣΣΔ που επισκέφθηκε το νησιωτικό αυτό σύμπλεγμα, αιφνιδιάζοντας πολλούς, ακόμα και εντός της χώρας του.

Αν επιχειρήσουμε να μελετήσουμε προσεκτικά την παράλληλη πορεία Μεντβέντεφ και Πούτιν, διαπιστώνουμε πως γύρω τους έχουν χτιστεί, ενδεχομένως και με δική τους ευθύνη, τρία στερεότυπα. Το πρώτο είναι αυτό που υποστηρίζει πως ο Μεντβέντεφ είναι πιο ήπιος σε θέματα εθνικής σημασίας από τον Πούτιν. Αν θυμηθούμε την περίπτωση του πολέμου στη νότια Οσετία, αλλά και την πρόσφατη διαμάχη του με του Λευκορώσο ηγέτη Αλεξάντρ Λουκασένκο, τότε διαπιστώνουμε πως δεν έπραξε τίποτε λιγότερο από αυτό που θα έκανε και ο Πούτιν. Το δεύτερο θέλει τον Πούτιν να είναι αντίθετος στις μεταρρυθμίσεις Μεντβέντεφ. Πέραν του γεγονότος πως οι περισσότερες φέρουν υπογείως τη δική του σφραγίδα, είναι βέβαιο πως θα τις είχε πράξει και ο ίδιος ως πρόεδρος, ωστόσο η δεινή κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα όταν την παρέλαβε δεν του επέτρεψε καν να σκεφτεί ζητήματα «βιτρίνας».

Η «καρατόμηση» Λουζκόφ
Τρανό παράδειγμα της συνεργασίας τους στις μεταρρυθμίσεις υπήρξε η «καρατόμηση» Λουζκόφ, η οποία ήταν ιδέα του Πούτιν. Η απόφαση είχε ληφθεί από τον ίδιο περίπου ενάμιση χρόνο πριν. Εδωσε τον ρόλο του κακού στον Μεντβέντεφ προσφέροντάς του παράλληλα τη χαρά να λάβει μια δύσκολη απόφαση, η οποία όμως ενδεχομένως μεσοπρόθεσμα να του στοιχίσει. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο ίδιος ως ισορροπιστής, χαιρετίζοντας ένα μεγάλο μέρος των έργων επί των ημερών Λουζκόφ και ως κερασάκι στην τούρτα προώθησε τον πλέον στενό του συνεργάτη Σεργκέι Σομπιάνιν ως νέο δήμαρχο, με αποτέλεσμα μέσω αυτού να ελέγχει 100% τη Μόσχα, κάτι που δεν συνέβαινε επί των ημερών του τέως δημάρχου.

Η απόφαση για το ποιος θα θέσει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές το 2012 ακούγεται πως έχει ληφθεί από καιρό. Αν και το λογικό σενάριο, αλλά και η αίσθηση των σοβαρότερων ρωσικών εφημερίδων είναι πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα επιστρέψει στο Κρεμλίνο, εντούτοις μη λησμονούμε πως ο πρωθυπουργός της Ρωσίας απεχθάνεται να νιώθει πως διαβάζουν τις σκέψεις του.

Αλλωστε και να μην επιστρέψει, τίποτε ουσιαστικό δεν θα αλλάξει, καθώς όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, είτε φανερά είτε κρυφά, όλες οι αποφάσεις θα εξακολουθήσουν να είναι δικής του έμπνευσης.

πηγή: Καθημερινή