Γεύση ΑΠΟ ... ΜΟΣΧΑ Θανάσης Αυγερινός «Οπως ζούμε έτσι παίζουμε ποδόσφαιρο στην Εθνική»

ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΡΩΣΙΑΣ να κέρδισε το ματς με την Ελλάδα, ντοπαρισμένη από τον κίνδυνο να επιστρέψει πίσω εξευτελισμένη, αν αδιαφορούσε κι αποτύχαινε και για τρίτη φορά, όμως κανείς σχεδόν δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε να καταφέρει κάτι σπουδαιότερο.

«Είναι μια ομάδα χωρίς πρόσωπο, με εξαίρεση τον τερματοφύλακα Μαλαφέεφ. Δεν έχει χαρακτήρα, δεν έχει χάρισμα, είναι "κλειστή". Ο μοναδικός άνθρωπος, που ανοίγει το στόμα του (σ.σ. Μασταβόι) αμέσως απομακρύνεται. Οπως ζούμε, έτσι και παίζουμε. Οπως προσπαθούμε να διευθετήσουμε την κατάσταση στην Τσετσενία, όπως διεκπεραιώνουμε τη μεταρρύθμιση των συντάξεων κ.λπ., έτσι κι αγωνιζόμαστε», σχολιάζει ο δημοσιογράφος Σάβικ Σούστερ, υποστηρίζοντας ότι το ποδόσφαιρο αντανακλά την κουλτούρα, τον τρόπο ζωής, την ψυχολογία κάθε λαού, ενώ ζητά την απομάκρυνση του προπονητή Γιάρτσεφ, που «έχει απολέσει την ισορροπία του».

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ της Εθνικής της Ρωσίας, πλην ίσως ενός που κάτι ψιλομάσαγε, όταν παιάνιζε η ιστορική μελωδία του Αλεξαντρόφ κοίταζαν με σφαλισμένα στόματα το κενό, γιατί, όπως και η συντριπτική πλειονότητα των ενήλικων Ρώσων, δεν γνωρίζουν τους εκσυγχρονισμένους στίχους του εθνικού τους ύμνου. (Και σ' εμάς που τους γνωρίζουμε, είναι άραγε ωφέλιμη η ενθάρρυνση με κωμικοτραγικά σχόλια του τύπου «γιατί να μη φθάσουμε και στον τελικό, αφού δώσαμε τα φώτα σ' όλον τον κόσμο» και η κατάχρηση των εθνικών συμβολισμών στα όρια μιας α λα Γιουροβίζιον συλλογικής παράκρουσης;)

«ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ προς τους "αλλογενείς" είναι τεράστια στη χώρα μας, αυτό το δηλητήριο αναβλύζει από εκατομμύρια. Δεν είναι δυνατόν να το παραβλέπουμε. Η σιωπή στην περίπτωση αυτή είναι συνενοχή. Τα υλικά που έχουν συγκεντρωθεί τα τελευταία χρόνια είναι περισσότερο από αρκετά, ώστε να ασχοληθεί το Συμβούλιο Ασφαλείας της χώρας. Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με 4-5 χρόνια πριν. Αν τότε βλέπαμε τα πρώτα φύτρα, που αγνοούσε το κράτος, τώρα το κακό έχει ριζώσει. Είναι φρικιαστική η εχθρότητα και στην πρωτεύουσα και στην περιφέρεια. Η αβεβαιότητα εκατομμυρίων, η ανεργία και η ηθική κατάπτωση μπορούν να εκραγούν, πυρωμένα στο όργιο της τηλεοπτικής βαρβαρότητας. Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός επιστήμονα, που μελετούσε προβλήματα του εθνικισμού και αποτελούσε απειλή για τους νεοναζιστές, αποκάλυψε δύο συμπτώματα μιας παλιάς αρρώστιας της κοινωνίας μας: το οργανωμένο έγκλημα και τη δυνατότητα να "αγοράσεις" μια δολοφονία. Μ' αυτά τα συμπτώματα στο κράτος μας δεν πολεμά κανείς. Αυτό σημαίνει ότι είτε φοβούνται, είτε σιωπηλά συναινούν». Η οργή από το πρωτοσέλιδο της «Ιζβέστια» ανήκει στον βραβευμένο σκηνοθέτη Αλεξάντρ Σακούροφ. Μόλις έχει πληροφορηθεί τη δολοφονία του εθνολόγου Νικαλάι Γκιρένκο στην Αγία Πετρούπολη.

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ χτύπησε στην παλιά εξώπορτα του διαμερίσματος του 64χρονου επιστήμονα λίγο πριν το μεσημέρι του Σαββάτου. Πλησίασε για να δει ποιος είναι η μεγαλύτερη κόρη του. Ζήτησαν τον ίδιο κι εκείνος πρόλαβε μόνο να ρωτήσει «για ποιο θέμα» πριν σωριαστεί πυροβολημένος μέσα από το ξύλο της πόρτας. Ο Γκιρένκο ήταν γνωστός ως αφρικανολόγος και από το 1986 μελετούσε τις εθνικιστικές - εξτρεμιστικές οργανώσεις της Ρωσίας, εναντίον των οποίων είχε συχνά καταθέσει ως ειδικός στα δικαστήρια. Η αστυνομία προσανατολίζεται στο χώρο των νεοναζιστών και όσων είχαν ενοχληθεί από την πολιτική του δράση, στο πλευρό της επίσης δολοφονηθείσης βουλευτού Γκαλίνα Σταραβόιτοβα.

«ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ οι εγκληματικές επιθέσεις εναντίον ξένων, προερχόμενων από τον Καύκασο, ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με την επικίνδυνη ενίσχυση των εξτρεμιστικών, εθνικιστικών ρευμάτων», δηλώνει ο Αντρέι Γιούροφ, ηγέτης νεολαιίστικου αντιφασιστικού κινήματος, που καλεί τους συμπατριώτες του να σβήσουν τα φώτα στα σπίτια τους στις δέκα το βράδυ της 22ας Ιουνίου, ημέρα επίθεσης της ναζιστικής Γερμανίας εναντίον της ΕΣΣΔ το 1941. «Θα είναι πέντε λεπτά σιωπής και μνήμης για όσους σκοτώθηκαν στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και ταυτόχρονα διαμαρτυρία κατά της ενίσχυσης του νεοναζισμού στην κοινωνία μας», σύμφωνα με τους οργανωτές της κίνησης, που έστω και διά της τεθλασμένης των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» ανακαλύπτουν τις παραδόσεις τους.