Συνθήκη Σένγκεν, κρίση και τουρισμός Δημήτρης Λιάτσος

Διαβάζω τα λόγια της επιτρόπου εσωτερικών υποθέσεων, της ΕΕ, Σεσίλια Μάλστρομ αναφορικά με τον τρόπο που οι ιταλικές και γαλλικές αρχές αντιμετώπισαν την έλευση, στην Ε.Ε, δεκάδων χιλιάδων προσφύγων από την Τυνησία, την Άνοιξη, κατά τη διάρκεια των ταραχών, και... «εντυπωσιάζομαι!». Λέει πως η υπόθεση «δείχνει με σαφήνεια την ανάγκη να εξεταστεί η λειτουργία της συνθήκης (Σενγκεν) με ένα συνολικό και συγκεκριμένο τρόπο».

Θυμάμαι, εκείνες τις μέρες, τη δήλωση του Γ.Παπανδρέου ότι κι εμείς θέλουμε την επανεξέταση της συνθήκης όμως στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης φιλελευθεροποίησης, κυρίως με χώρες όπως η Ρωσία, Ουκρανία κ.α. Όπως και την πρόσφατη τοποθέτηση του υπουργού πολιτισμού και τουρισμού, Π.Γερουλάνου, στη Μόσχα, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με το ρώσο υπουργό, Β.Μουτκό, πως σε συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης, η εφαρμογή και ο τρόπος λειτουργίας της συνθήκης Σένγκεν, «εμποδίζει την ανάπτυξη του τουρισμού προς την Ελλάδα και την Ε.Ε. συνολικά.» Αν δεν το έλεγε για να «χαϊδέψει» τ' αυτιά του συνομιλητή του, και αν και οι άλλοι συνομιλητές της Μόσχας από τη Ρώμη, τη Μαδρίτη, το Παρίσι ακόμα και τις Βρυξέλες(τόσο πολύ!), που συχνά-πυκνά το τελευταίο διάστημα αναγνωρίζουν, δημόσια, πως ωρίμασαν οι συνθήκες,(πάλι καλά),για «νέα βήματα στα θέματα αμοιβαίων διευκολύνσεων στις μετακινήσεις», δεν το κάνουν για τον ίδιο λόγο, τότε μπαίνει αβίαστα το απλό ερώτημα. Γιατί, αφού αναγνωρίζεις το πρόβλημα, όταν δηλ. λες Α, γιατί δεν προχωρείς στο Β, δεν κάνεις και το επόμενο βήμα...; Αυτό που θα ανοίξει το δρόμο στην κατάργηση μιας συνθήκης η οποία σε σχέση, τουλάχιστον με τη Ρωσία-Ουκρανία, δεν είναι απλά ξεπερασμένη, αποτελεί «αίσχος» και απολίθωμα του ψυχροπολεμικού παρελθόντος. Που «εξαφανίστηκαν» οι φωνές της δημοκρατικής Ευρώπης που πριν από 25 χρόνια απαιτούσαν το γκρέμισμα του «σιδηρού παραπετάσματος» του «τείχους του αίσχους» τη διάλυση του «Συμφώνου της Βαρσοβίας». Όλα αυτά έγιναν, και ποιό είναι το αποτέλεσμα 20 χρόνια αργότερα; Φαντάζεστε σήμερα, το ρώσο και τον ουκρανό να ξεροσταλιάζουν όχι μόνο έξω από το ελληνικό, γαλλικό, γερμανικό προξενείο στη Μόσχα, αλλά και το τσέχικο, πολωνικό, εσθονικό, βουλγάρικο...; Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση φαντάζουν φαιδρά τα όσα με τόνο θριάμβου ακούγονται για «διευκολύνσεις» στην έκδοση βίζας, για βελτίωση στην απόδοση  της δουλειάς των προξενείων κ.α. παρόμοια. Δημιουργείται η εντύπωση πως σε μας, στους ιταλούς τους γάλλους, τους ισπανούς, τους τσέχους κ.α. δεν χρειάζονται τόσο οι ρώσοι όσο το... πορτοφόλι τους! Κάνω λάθος; Ο κάθε λογικά σκεπτόμενος ευρωπαίος, αν τραβήξει λίγο την «κουρτίνα» μιας τέτοιας πολιτικής θα κατανοήσει τι επικίνδυνη μπόχα κρύβεται από πίσω της. Όσο για τις οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, αυτό πια «βγάζει μάτι». Όντας πιο κοντά στο θέμα οι έλληνες πολιτικοί, αλλά και στη βάση του «πενία τέχνας ειργάζεται», επιχειρούν την πρωτοπορία στα... 

http://www.ert.gr