Η Πύρρειος Νίκη του Πούτιν Αχιλλέας Πατσούκας

Όσο δύσκολο είναι να διαβάσεις το μυαλό του Βλαντίμιρ Πούτιν, άλλο τόσο είναι να αποκωδικοποιήσεις το αποτέλεσμα των ρωσικών εκλογών. Με την Ενιαία Ρωσία, το κυβερνών δηλαδή κόμμα να χάνει 15% από την δύναμη του και να κατρακυλάει στο 49,54% οι περισσότεροι χαρακτήρισαν το αποτέλεσμα ως «Πύρρειο Νίκη». Προφανώς η απώλεια ενός τόσο μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων δεν αποτέλεσε την πιο ιδανική εξέλιξη, όταν όμως ύστερα από 12 χρόνια παραμονής στην εξουσία κατορθώνεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του ενός εκ των δυο ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες, και ο δεύτερος, στην προκειμένη περίπτωση το Κομμουνιστικό Κόμμα, να απέχει από εσένα τριάντα ποσοστιαίες μονάδες, αυτό μόνο ως ήττα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Επανερχόμενοι στην αινιγματική φυσιογνωμία του Βλαντίμιρ Πούτιν και πώς αυτή συνδυάζεται με το περίεργο αποτέλεσμα, αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως αν δεν είναι ο ίδιος που σκηνοθέτησε την πτώση της Ενιαίας Ρωσίας, βαθιά μέσα του την επιθυμούσε. Αυτό φάνηκε και από τις πρώτες δηλώσεις του μετά τις εκλογές, καθώς σχολιάζοντας το αποτέλεσμα, υποστήριξε πως αυτό αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της χώρας. Με το 49,54% που έλαβε με Ντμίτρι Μεντβέντεφ επικεφαλής του κόμματος, να απέχει πολύ από το 64,3% που είχε πάρει με τον ίδιο στην σκυτάλη το 2007, παρά τις καταγγελίες των παρατηρητών για παρατυπίες, ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να στοιχειοθετήσουν αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος, μιας και με ανάλογα ποσοστά έχουν εκλεγεί κόμματα στην Ευρώπη αλλά και πρόεδροι στις ΗΠΑ, χωρίς εκεί να ακουστεί τσιμουδιά. Το αποτέλεσμα δεν «βοηθά» τον Βλαντίμιρ Πούτιν μόνο για την εικόνα της χώρας του που επιθυμεί να περάσει στο εξωτερικό, αλλά και για μια σειρά παρεμβάσεων που θα του επιτρέψουν να προβεί στο εσωτερικό και ιδιαιτέρως στην «Ενιαία Ρωσία» για την οποία  πολλές φορές τόσο ό ίδιος, όσο και ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ έχουν στηλιτεύσει την νοσηρή της εικόνα.

Αναζητώντας τις αιτίες για την απώλεια των δεκαπέντε ποσοστιαίων μονάδων αυτές συνοψίζονται στην φθορά από τα πολλά έτη παραμονής στην εξουσία, στη έλλειψη ανανέωσης της πολιτικής ατζέντας, η οποία θα κέντριζε το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων, στα αμέτρητα προβλήματα που εξακολουθούν να απασχολούν την πλειοψηφία των Ρώσων, αλλά κυρίως στο κακό θέατρο που επί τέσσερα έτη έπαιζαν ο Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Έχοντας αποφασίσει ο Βλαντίμιρ Πούτιν από το 2007 πως θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 4 Μαρτίου  του 2012, η δημόσια στάση των δυο (Μέντβεντεφ-Πούτιν) που μέχρι και τον Σεπτέμβριο δήλωναν άγνοια, εκνεύρισε τους Ρώσους οι οποίοι δικαίως θεώρησαν πως υποτίμησαν την νοημοσύνη τους. Ένα εικοσιτετράωρο μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος στην Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη πραγματοποιήθηκαν οι μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών.

Πάει ένας χρόνος από μια δήλωση που είχε κάνει ο Βλαντίμιρ Πούτιν από τις Βρυξέλλες, ο οποίος σχολιάζοντας την επανάσταση στην Αίγυπτο αφού πρώτα καταδίκασε την πολιτική Μουμπάρακ, είχε μιλήσει για ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει ντόμινο τεχνητών εξεγέρσεων (Λιβύη, Τυνησία, Υεμένη, Συρία, Ιράν) με απώτερο στόχο αυτές να περάσουν την σημερινή χρονική περίοδο στην Ρωσία. Αν η πρόβλεψη εκείνη είχε τρομολοαγνικό στόχο ή θα αποτελέσει γεγονός θα το δείξουν οι επόμενες ημέρες. Με το κύριο σύνθημα των διαδηλωτών να είναι «έξω ο Πούτιν», παρά τις πολλές αντιθέσεις που έχω για αρκετές από τις επιλογές του, δεν θέλω να φανταστώ τι θα σημάνει για την Ρωσία αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο η άνοδος στην εξουσία του ηγέτη του ΚΚΡ Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, που έστω μισή δήλωση του να είχε ακούσει ο Λένιν θα είχε σηκωθεί από το μαυσωλείο ή του ακροδεξιού Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι που διαρκώς πουλάει τζάμπα τρέλα.

πηγή: protagon.gr