Πανηγύρια και γκρίνιες για κάλπες «ρουτίνας» Θανάσης Αυγερινός

Ασυνήθιστο πολιτικό αναβρασμό προκάλεσαν τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών, που διεξήχθησαν την Κυριακή σε 75 περιφέρειες της Ρωσίας για την εκλογή περίπου 7.000 διαφορετικών οργάνων και αντιπροσωπευτικών σωμάτων από 30 εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Το κυβερνών κόμμα «Ενιαία Ρωσία», με την υποστήριξη του διδύμου Πούτιν-Μεντβιέντεφ, πανηγυρίζει ότι ξεπέρασε σε όλη τη χώρα την απόλυτη πλειοψηφία με ποσοστά άνω του 50 %, ενώ η αντιπολίτευση καταγγέλλει παραβιάσεις της νομοθεσίας, ακόμη και νοθεία, και πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι εκλογές γίνονται πλέον στη Ρωσία «διαδικασία ρουτίνας».
Στις εκλογές για το Δημοτικό Συμβούλιο (Κοινοβούλιο) της Μόσχας πέρασαν το συμφωνημένο μεταξύ των κυρίαρχων υψηλό όριο του 7 % μόνο δύο κόμματα, η «Ενιαία Ρωσία» με 66,26 % και οι κομμουνιστές με 13,27 %. Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γκενάντι Ζιουγκάνοφ δήλωσε ότι «θα διεκδικήσουμε διά της δικαστικής οδού ώς και την τελευταία ψήφο», αν και ποτέ στο παρελθόν δεν έχει αποδειχθεί με στοιχεία η βαριά κατηγορία για «νοθευμένα αποτελέσματα». Πολύ περισσότερο, που οι κομμουνιστές έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι, γιατί καθιερώνονται πλέον ολοκάθαρα ως το (έστω και υποτιθέμενο) «αντίπαλον δέος» της κυβερνητικής παράταξης.
Ανήσυχοι για τα αποτελέσματα δείχνουν οι μετριοπαθείς φιλελεύθεροι του «Γιάμπλακο», οι οποίοι απειλούνται με περαιτέρω διάλυση έπειτα από τον αποκλεισμό τους σχεδόν από κάθε τοπική εκπροσώπηση, ενώ έξαλλος είναι και ο υπερεθνικιστής Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι, ο οποίος βλέπει τις δυνάμεις του να συρρικνώνονται. Η αστυνομία της Μόσχας προχώρησε σε συλλήψεις περίπου 50 νεαρών ακτιβιστών, που επέμειναν να πραγματοποιήσουν διαδήλωση διαμαρτυρίας σε κεντρική πλατεία της πόλης μαζί με άλλους 100-150 ομοϊδεάτες τους. Οι διαδηλωτές δεν διέθεταν τη σχετική άδεια των τοπικών Αρχών, που δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο και κινητοποιούν πολλαπλάσιες δυνάμεις μόνον όταν πρόκειται να περιορίσουν τις διαμαρτυρίες, παρά για να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα και τη διαφθορά.
Εκτός από τα κόμματα, που παρακμάζουν, ταραγμένοι εμφανίζονται και οι παντοδύναμοι «ολιγάρχες» της εποχής Γέλτσιν, ορισμένοι εκ των οποίων φαίνεται πως άρχισαν να κουράζονται από την «αυτοεξορία». Την αρχή έκανε ο Βλαντίμιρ Γκουσίνσκι σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του από τότε που κατέφυγε στο Ισραήλ το 2000, εκφράζοντας σεβασμό για τον ισχυρό άνδρα και πρωθυπουργό Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και την επιθυμία να επιστρέψει στην πατρίδα του τη Ρωσία και να συνεχίσει εκεί την επιχειρηματική του δραστηριότητα, ξεχνώντας τις παλιές κόντρες. Οργισμένος για την «υποχώρηση» του άσπονδου φίλου του δήλωσε ο ορκισμένος εχθρός του σημερινού Κρεμλίνου Μπαρίς Μπερεζόφσκι, εκτιμώντας ότι η παρέμβαση Γκουσίνσκι αποτελεί την «τέλεια κάλυψη» στον Β. Πούτιν για να «ξεμπερδέψει» με τον φυλακισμένο μεγαλοεπιχειρηματία Μιχαήλ Χανταρκόφσκι.
«Ετοιμάζοντας το ξεκαθάρισμα του ενός Εβραίου -και δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι λόγος γίνεται ακριβώς για ξεκαθάρισμα- είναι πολύ βολικό για τον Πούτιν να χαϊδέψει στο κεφάλι και να φέρει πιο κοντά του τον άλλο Εβραίο», δήλωσε ο Μπερεζόφσκι, χωρίς να εξηγήσει περισσότερο τις θέσεις του, αλλά και υπογραμμίζοντας ότι «ο Γκουσίνσκι είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος και πάντοτε μπορεί τέλεια να συμπεράνει τις συνέπειες των ενεργειών του». Οσο σφάζονται στη ρωσική αντιπολίτευση κάθε είδους και επιπέδου τόσο γλεντάνε στο Κρεμλίνο που την παίζει μονότερμα...
 

πηγή: Ελευθεροτυπία