Οι φωτιές στη Ρωσία «τσαλάκωσαν» την εικόνα Μεντβιέντεφ αλλά και Πούτιν. Αντιμέτωποι με αναπάντητα «γιατί». Θανάσης Αυγερινός

Ακριβώς δέκα χρόνια μετά τη βύθιση του πυρηνοκίνητου υποβρυχίου «Κουρσκ», που σημάδεψε με τους 118 αδικοχαμένους νεκρούς του την έναρξη της «εποχής Πούτιν», ο πρωθυπουργός σήμερα της Ρωσίας και πάντα «ισχυρός ανήρ» του ρωσικού πολιτικού συστήματος βρίσκεται αντιμέτωπος με άλλη μια σοβαρή πρόκληση, ένα κρίσιμο τεστ αντοχής της πολιτικής του επιρροής.

Το πρωτοφανές για τη χώρα δίμηνο κύμα καύσωνα και η λαίλαπα των πυρκαγιών, που ακολούθησε, με αποκορύφωμά της το σχεδόν δεκαήμερο «πνίξιμο» της Μόσχας μέσα σ' ένα νέφος τοξικού καπνού, φαίνεται πως έχουν αναπόφευκτα αλυσιδωτές και αισθητές συνέπειες στη ρωσική κοινή γνώμη. Τα ερωτήματα, που κάποτε μπορεί να περιορίζονταν μεταξύ των γραμμών μιας αντιπολίτευσης χωρίς ιδιαίτερη επιρροή ή κάποιων οικολογικών οργανώσεων και των περιβαλλοντολόγων επικεφαλής τους, ακούγονται όσο ποτέ εύλογα και πειστικά σε ευρύ πλέον κοινό.

Εφ' όσον οι διαστάσεις τού επικείμενου καύσωνα και της ξηρασίας ήταν καλά γνωστές από την άνοιξη, γιατί δεν έγιναν οι μέγιστες δυνατές προετοιμασίες για την αντιμετώπισή τους; Και από τη στιγμή που κατέστη σαφές ότι οι φωτιές δύσκολα θα ελεγχθούν από τις υπάρχουσες πυροσβεστικές δυνάμεις, γιατί δεν κλιμακώθηκε στο μάξιμουμ η έγκαιρη κινητοποίηση όλων των εφεδρειών, του στρατού και άλλων υπηρεσιών, παρά μόνον εκ των υστέρων, γιατί δεν προσκλήθηκε διεθνής βοήθεια, γιατί δεν διασφαλίστηκε η λειτουργία ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού και των αξιωματούχων, που παίζουν ρόλο-κλειδί σ' αυτόν; Ποιος φταίει και ποιος θα πληρώσει για την υποτίμηση του κινδύνου, για τις καθυστερήσεις στην πυρόσβεση, για τη θρασύτατη και προκλητική ώρες ώρες συμπεριφορά υπεύθυνων αξιωματούχων, που αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως υπηκόους τελευταίας διαλογής και δεν αισθάνονται ούτε καν την ανάγκη να απολογηθούν στους ψηφοφόρους τους;

«Κάηκαν όλα!»

Πολλά από αυτά τα ερωτήματα, που εμφανίστηκαν στα άρθρα και τα σχόλια του Τύπου, είχαν το τελευταίο διάστημα αρκετά πιο οξυμένη φρασεολογία όταν διατυπώνονταν από απλούς πολίτες και σε προφορικό λόγο. «Από πού δώσατε τη μάχη; Από τα γραφεία σας;», «Κάτω η κυβέρνηση!», «Κάηκαν όλα, κανείς πάλι δεν θα πληρώσει;» ήταν οι φωνές με τις οποίες υποδέχθηκαν τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον κυβερνήτη του Νίζνι Νόβγκοροντ οι κάτοικοι του μικρού χωριού Βίξι, που κατακάηκε. Ηταν η πρώτη μικρή έκπληξη για τον Ρώσο πρωθυπουργό, που προσπάθησε να συζητήσει και να πει μερικά παρήγορα λόγια στους κατοίκους, όμως αναγκάστηκε να συντομεύσει τη συναναστροφή, καθώς ήταν αβέβαιο αν θα είχε ομαλή εξέλιξη ώς το τέλος. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλο μέρος της οργής στράφηκε εναντίον του κυβερνήτη Β. Σάντσεφ, πρώην αντιδημάρχου Μόσχας, όμως για πρώτη φορά τα λόγια τού «μάγου» της ρωσικής πολιτικής, Β. Πούτιν, δεν είχαν απόλυτη καταπραϋντική επίδραση. Μάλιστα οι δημοσκοπήσεις, που συμπεριέλαβαν μόνο την αρχική περίοδο των πυρκαγιών, δείχνουν τους Πούτιν και Μεντβιέντεφ να πέφτουν σταθερά και αισθητά σε δημοτικότητα, 44-47% ο πρώτος και 38-39% ο δεύτερος, ποσοστά που αποτελούν κατώτατα ρεκόρ και αληθινή ψυχρολουσία για τον Ρώσο πρωθυπουργό, που είχε συνηθίσει επί χρόνια στα 70άρια και πέφτει πλέον καθαρά κάτω από το 50%.

Κάμερες

Θέλοντας να ενισχύσει την εικόνα του ηγέτη της, η επικοινωνιακή ομάδα του Ρώσου πρωθυπουργού επιστράτευσε την πρωτότυπη υπόσχεση ότι θα τοποθετηθούν κάμερες απ' ευθείας σύνδεσης με το γραφείο και το σπίτι του Ρώσου πρωθυπουργού, ώστε να είναι βέβαιος ότι κανείς γραφειοκράτης ή διεφθαρμένος μεσάζων δεν θα εμποδίσει την υλοποίηση της υπόσχεσής του ότι πριν μπει ο χειμώνας όλοι οι 2.000 και πλέον άστεγοι θα έχουν καινούργια στέγη. Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και η απόφαση Πούτιν να πιλοτάρει πυροσβεστικό αεροσκάφος ακριβώς την παραμονή τής σαφούς βελτίωσης στα μέτωπα της πυρκαγιάς και προπαντός της μείωσης στο μισό της καιόμενης έκτασης, που παρ' όλ' αυτά φθάνει αυτή τη στιγμή τα 810.150 στρέμματα με 562 εστίες σε ολόκληρη τη Ρωσία.

Οι προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο εξάπλωσης ραδιενεργών σωματιδίων, που είχαν μολύνει δάση μετά το ατύχημα του Τσερνόμπιλ και παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, ενίσχυσαν φημολογίες και ξεχασμένα αντανακλαστικά αμφισβήτησης της κεντρικής εξουσίας, η οποία δεν γίνεται πιστευτή ακόμη και όταν προφανώς λέει την αλήθεια. Μένει να δούμε αν και σε ποιο βαθμό θα καταφέρει το Κρεμλίνο και το ισχυρό πολιτικό του χαρτί να ανατρέψουν τις εμφανείς από καιρό τάσεις «κόπωσης» του εκλογικού σώματος από την ηγεσία του.

πηγή: Ελευθεροτυπία