Πρόσφυγες 35.000 άνθρωποι. Τεράστια η καταστροφή στην Οσετία. «Είχαμε όνειρα. Κάποιοι αποφάσισαν να μας βομβαρδίσουν και μας κατέστρεψαν τελείως», λένε με απόγνωση οι κάτοικοι. Δημήτρης Λιάτσος

Η επιχείρηση «εξαναγκασμού για την ειρήνη» που κήρυξε ο πρόεδρος Μεντβέντεφ κατά τα τρία τέταρτα υλοποιείται, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά χτες ο ίδιος.
Η ρωσική ειρηνευτική δύναμη στη Νότια Οσετία έχει τον πλήρη έλεγχο της περιοχής, αν και το γεωργιανό πυροβολικό από το έδαφός του επεχείρησε χτες μερικές βολές κατά της πρωτεύουσας Τσχινβάλι με αποτέλεσμα να τραυματιστούν αρκετοί πολίτες, μεταξύ αυτών και κάποιοι δημοσιογράφοι.

Ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Αμυνας έχει ξεκαθαρίσει πως τα ρωσικά στρατεύματα θα πλήττουν κάθε σημείο από το οποίο προέρχεται κίνδυνος για την Οσετία. Ως εκ τούτου οι ρωσικές δυνάμεις έβαλαν αρκετές φορές κατά του γεωργιανού πυροβολικού που εδρεύει κοντά στην πόλη Γκόρι.

Στο ανθρωπιστικό μέτωπο όσο υποχωρεί η στρατιωτική επιχείρηση γίνεται πιο πλήρης η εικόνα της τεράστιας καταστροφής. Πάνω από 35.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι πρόσφυγες μέσα και έξω από την περιοχή τους, 18.000 από αυτούς μέχρι χθες το βράδυ είχαν καταφέρει να κινηθούν προς τη Βόρεια Οσετία, όπου τους περιμένουν οργανωμένα συνεργεία τον Οσέτιων ομοεθνών τους και της ρωσικής κυβέρνησης και τους προωθούν σε διάφορες κατασκηνώσεις και καταυλισμούς στην περιοχή της Σταυρούπολης του Κρασνοντάρ της νότιας Ρωσίας. Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι.

«Εσπερναν τον θάνατο»
Οπως μας έλεγε χαρακτηριστικά μία γυναίκα, «είχαμε όνειρα να ετοιμάσουμε τα παιδιά μας για το σχολείο την 1η Σεπτεμβρίου. Κάποιοι αποφάσισαν να μας βομβαρδίσουν, μας κατέστρεψαν τελείως. Τρεις μέρες ήμασταν κλεισμένοι στο υπόγειο, ενώ από πάνω μας τα γεωργιανά τανκς και τα αεροπλάνα έσπερναν τον θάνατο και τον όλεθρο. Κάποια στιγμή με την πεθερά μου άρπαξα τα δύο μου παιδιά και με τη βοήθεια των γειτόνων, κρυφά, σαν κυνηγημένοι, ούτε ξέρω πώς, βρήκαμε τρόπο διαφυγής και φτάσαμε στα σύνορα. Οι αυλές των τριγύρω σπιτιών ήταν γεμάτες πτώματα ή τουλάχιστον τραυματίες που δεν τολμούσε κανένας να πλησιάσει και να βοηθήσει. Το σπίτι μας καταστράφηκε, εγώ κατάφερα να σώσω τα παιδιά αλλά σκέφτομαι να γυρίσω πίσω στον άντρα μου, ο οποίος πολεμάει τα φασιστοειδή της Γεωργίας. Ο πόνος που περνάμε είναι ανακατεμένος με το μίσος και δεν ξέρω όσα χρόνια κι αν περάσουν αν αυτό θα σβήσει ποτέ».
Δίνουμε μόνο ένα απόσπασμα από αυτά που ακούσαμε από δεκάδες χαροκαμένους ανθρώπους για να δείξουμε ανάγλυφα πως στον Καύκασο ανέκαθεν τα πάθη και οι φιλίες πήγαιναν παράλληλα, όμως πολλές φορές η αιματοχυσία και οι βεντέτες κυριαρχούσαν στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Ο Γεωργιανός πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι, Καυκάσιος κι αυτός, πέταξε με τη φωτιά και το μπαρούτι και προκάλεσε για άλλη μια φορά έκρηξη στον Καύκασο. Γι αυτό ακριβώς το Κρεμλίνο τον θεωρεί ανυπόληπτο και αφερέγγυο συνομιλητή στον οποίο θα δώσει ένα συντριπτικό μάθημα.
Οι λυκοφιλίες με την Ουάσιγκτον και άλλες δυτικές πρωτεύουσες δεν φαίνονται ικανές αυτή τη φορά να τον καλύψουν. Τουλάχιστον αυτό το συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς παρακολουθώντας τη συνέπεια λόγων και έργων της Μόσχας.

πηγή: ΕΘΝΟΣ