Καλοκαίρι του 2010 ο διαμελισμός των ΗΠΑ... Θανάσης Αυγερινός

Είναι το χειρότερο σενάριο για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ και ο συντάκτης του δίνει το πολύ 50% πιθανότητες ότι θα μπορούσε να ισχύσει.

Ομως ο Ιγκορ Πανάριν, πρώην αναλυτής της KGB, νυν κοσμήτορας του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Διπλωματικής Ακαδημίας του ρωσικού ΥΠΕΞ κι ένας από τους δημοφιλέστερους και πολυγραφότερους στη Ρωσία συγγραφείς-διεθνολόγους, δεν απέφυγε να το δημοσιεύσει στη χθεσινή «Moscow Times». Παίρνει με τον τρόπο του εκδίκηση από τους δυτικούς συναδέλφους του, που και τι δεν έχουν γράψει για τη Ρωσία τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά και αποκαλύπτει μερικές από τις μύχιες σκέψεις της ρωσικής ελίτ.

Το δολάριο λοιπόν και ολόκληρη η αμερικανική οικονομία θα έχουν καταρρεύσει ώς τον Νοέμβριο. Η οξύτατη πολιτική και οικονομική κρίση θα οδηγήσει τις πλουσιότερες Πολιτείες των ΗΠΑ σε κατακράτηση πόρων, που δεν θα αποδίδονται στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, απειλώντας με απόσχιση και εμφύλιο πόλεμο. Η κρίση θα μπορούσε ώς το καλοκαίρι του 2010 να οδηγήσει σε διαμελισμό των ΗΠΑ και προσάρτηση τμημάτων τους στις σφαίρες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων, που θα σπεύσουν να επωφεληθούν. Η Καλιφόρνια και άλλες έξι δυτικές Πολιτείες περνούν σε κινεζική επιρροή, η Αλάσκα επιστρέφει στη Ρωσία, η Χαβάη πηγαίνει σε Ιαπωνία ή Κίνα, 15 μεσοδυτικές πεδινές Πολιτείες επιλέγουν τον Καναδά, το Τέξας και άλλες οκτώ Πολιτείες του Νότου μπαίνουν υπό μεξικανική επιρροή, ενώ οι ανατολικές παραθαλάσσιες εντάσσονται πιθανώς στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η παρακμή των ΗΠΑ προσφέρει, κατά τον Ι. Πανάριν, τη «χρυσή ευκαιρία» στη Ρωσία να ενισχύσει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική της επιρροή στον κόσμο, αν όχι να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ηγέτιδα υπερδύναμη. Για να πετύχει, λοιπόν, τον στόχο αυτό, η Μόσχα πρέπει ώς το 2012 να μετατρέψει την περιφέρεια Πριμόριε στη ρωσική Απω Ανατολή σε κορυφαίο χρηματιστικό-τεχνολογικό κέντρο του 21ου αιώνα. Να καλύψει το κενό της αμερικανικής επιρροής σε Ανατολική Ευρώπη, Καύκασο και Κεντρική Ασία, διακηρύσσοντας επιστροφή στην εξωτερική πολιτική της Αικατερίνης της Μεγάλης. Στη Μέση Ανατολή η Ρωσία πρέπει να ξεκινήσει χτίζοντας μια στρατηγική εταιρική σχέση με την Τουρκία και να θέσει υπό τον έλεγχό της όλες τις πρώην αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο έδαφος της γείτονος, φροντίζοντας να αντικατασταθούν οι απερχόμενες από Ιράκ και Αφγανιστάν αμερικανικές δυνάμεις με «στρατεύματα σταθερότητας» της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σανγκάης. Σε συνεργασία με Ιράν και Κίνα, η Ρωσία πρέπει να καταστεί ο βασικός διαιτητής στην αντιπαράθεση Ινδίας - Πακιστάν.

Οσο δε για τη Ν. Αμερική και την Καραϊβική η Ρωσία πρέπει να φροντίσει να ενδυναμώσει τους δεσμούς της με Βραζιλία, Βενεζουέλα και Κούβα, επενδύοντας απευθείας κολοσσιαία ποσά στην οικονομική και αμυντική συνεργασία με τις τρεις χώρες. Το 2010 θα πρέπει να επαναλειτουργήσει με 750 τεχνικούς και 2.000 στρατιωτικούς ο σταθμός ραντάρ Λούρδες στην Κούβα, που εγκαταλείφθηκε το 2001. Επίσης η Μόσχα να καταστεί ο στρατηγικός οικονομικός και πληροφοριακός-ιδεολογικός εταίρος της Ενωσης Κρατών Νότιας Αμερικής και Λεκάνης της Καραϊβικής, την πρόταση για τη δημιουργία της οποίας ανακοίνωσε μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο ο Μεξικανός πρόεδρος Φελίπε Καλντερόν, στην πρώτη χωρίς τις ΗΠΑ σύνοδο κορυφής 33 νοτιοαμερικανικών χωρών. Και μετά ξύπνησε; Ή σαν πολλά να ξέρει ο Πανάριν;

πηγή: Ελεύθεροτυπία