Όταν το (ρωσικό) χρήμα βάζει...γκολ Βασίλης Σκούρας ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ

Όλοι έχουμε δει βίντεο από ποδοσφαιρικούς αγώνες των 60's και 70's. Ξέρετε, εκείνα τα ασπρόμαυρα, που φαίνεται να παίζουν ελαφρώς στο fast forward. Βλέποντας λοιπόν το γήπεδο, το νιώθεις πολύ... άδειο. Σαν κάτι να λείπει. Κι αυτό οφείλεται στην απουσία του χρήματος. Το οποίο υπήρχε μεν στο χώρο του ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή, αλλά έπαιζε δευτερεύων ρόλο στην όλη "παράσταση". Φανέλες χωρίς διαφημίσεις, απουσία διαφημιστικών πινακίδων γύρω απ' τον αγωνιστικό χώρο, μετά βίας 4-5 φωτογράφοι δίπλα απ' τις εστίες. Πιο πολύ η εικόνα θύμιζε κάτι από... αλάνα. Δειλά δειλά όμως, το χρήμα περικύκλωσε το γρασίδι, σκαρφάλωσε στις φανέλες και δεν άργησε να εισχωρήσει μέσα στα μυαλά και τα σώματα των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Ας μιλήσουμε λίγο με αριθμούς. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 μια φυσιολογική αμοιβή ενός καλού ποδοσφαιριστή ανερχόταν στα 2000 ευρώ τον χρόνο, το οποίο μεταφράζεται σήμερα κατά προσέγγιση στα 90.000 τον χρόνο. Αυτές τις 90.000 πλέον, τις λαμβάνουν οι καλοί ποδοσφαιριστές ανα... εβδομάδα. Πρόκειται για χαοτική διαφορά... Στις αρχές του 1980 ο Τρέβορ Φράνσις πήγε από τη Νότιγχαμ Φόρεστ στην Μπέρμιγχαμ και για πρώτη φορά στην ιστορία του αθλήματος μεταγραφή ξεπέρασε τις 1.000.000 λίρες. Φτάσαμε στο 1988 για να ξεπεραστεί και το φράγμα των 2.000.000 λιρών σε μεταγραφή. Να σημειωθεί ότι με αυτά τα ποσά-ρεκόρ για εκείνη την εποχή, σήμερα κοστολογούνται χιλιάδες ποδοσφαιριστές ανα την Ευρώπη και τον κόσμο. Εν έτει 2014 τα νούμερα έχουν ξεφύγει, με παίκτες όπως ο Τζέιμς Ροντρίγκες και ο Λουίς Σουάρες να αγοράζονται το φετινό καλοκαίρι από τις Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα για περίπου 100.000.000 ευρώ έκαστος.
Θα μπορούσε να πει κανείς πλέον με βεβαιότητα, ότι το χρήμα μπορεί να αγοράσει την ποδοσφαιρική ευτυχία μιας ομάδας. Ας μιλήσουμε πάλι με παραδείγματα. Χαρακτιριστική  είναι η περίπτωση του Ρώσου μεγιστάνα Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Ο -μέχρι το 2003- άγνωστος στο ευρύ κοινό Ρώσος, αποφάσισε να αγοράσει μια ποδοσφαιρική ομάδα. Δεν γνώριζε ωστόσο πως η αγορά του αυτή, θα αλλάξει οριστικά τον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Η συμφωνία με τη Τσέλσι οριστικοποιήθηκε, ο Αμπράμοβιτς ξόδεψε περίπου 3 δις σε μια δεκαετία και η λονδρέζικη ομάδα αναρριχήθηκε στην ελιτ της Ευρώπης, κατακτώντας περισσότερους τίτλους σε αυτή τη χρόνικη περίοδο, απ' όσους είχε κατακτήσει τα προηγούμενα 98 χρόνια της ιστορίας της. Η Τσέλσι έγινε μεγαθήριο, αλλά και ο Αμπράμοβιτς... διάσημος! Το αποτέλεσμα; Πολλοί δισεκατομμυριούχοι να ζηλέψουν τη δόξα του και να τον μιμηθούν. Πολλοί εξ αυτών είναι ρώσοι, όπως ο Αλισέρ Ουσμάνοφ (Άρσεναλ), Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ (Μονακό), Λεονίντ Φεντούν (Σπαρτάκ Μόσχας).
Συμπερασματικά, είναι ξεκάθαρο πως το ποδόσφαιρο εξελίχθηκε από ένα αγαπητό, συναισθηματικό και ημι-επαγγελματικό άθλημα, σε μια γιγάντια και άκρως επαγγελματική επιχείρηση, όπου η επιτυχία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το οικονομικό της κομμάτι. Και παρ' όλο που μια κλισέ δημοσιογραφική ατάκα λέει «Τα λεφτά δεν παίζουν ποδόσφαιρο», τα γεγονότα δείχνουν το ακριβώς αντίθετο!