Editorial # 1 Θανάσης Αυγερινός

Κανείς από την ομάδα της Σύνταξης, που ετοίμασε αυτό το πρώτο πιλοτικό τεύχος σε χρόνο ρεκόρ δεν περίμενε με  πόση θέρμη θα γινόταν δεκτή ακόμη και αυτή η ιδέα της δημιουργίας ενός περιοδικού σαν κι ετούτο.

Με ενθουσιασμό ανταποκρίθηκαν όχι μόνο οι "επαγγελματίες" της ελληνο-ρωσικής συνεργασίας, αλλά και όλοι χωρίς εξαίρεση οι άνθρωποι, με τους οποίους συναντηθήκαμε και γνωρίζουν την Ελλάδα μόνο από τα βιβλία ή ως τουρίστες. Όσο πολλαπλασιάζονταν τα θερμά λόγια υποστήριξης, τόσο αυξανόταν και η βεβαιότητα στην ορθότητα της επιλογής μας και, αντιστοίχως, το σχεδιαζόμενο τιράζ της πρώτης μας έκδοσης. Στην αρχή της συζήτησης αυτής της ιδέας ακούγονταν αριθμοί γύρω στις τρεις χιλιάδες, ενώ τώρα φτάσαμε γερά στα 15.000 τεύχη.

Κινητήριος δύναμη του κύματος, που μας παρέσυρε ήταν οι οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις, οι οποίες καταλαμβάνουν διαρκώς μεγαλύτερα ύψη. Παράδειγμα παρόμοιας αρμονικής συναναστροφής είναι δύσκολο να βρεθεί στον κόσμο. Αναπτυσσόμενες οικονομικές σχέσεις συνδέουν πολλές χώρες. Όμως εμείς είμαστε "συγκολλημένοι" με τους δεσμούς της κοινής ιστορίας και πολύ περισσότερο με την απλή συμπάθεια των συνηθισμένων ανθρώπων, η προσέγγιση των οποίων θα βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο της προσοχής μας. 

Θα μπορούσαμε πολλά να πούμε για τις προοπτικές των σχέσεών μας στην ενέργεια, τον τουρισμό, τη θαλάσσια συγκοινωνία, τις κατασκευές, την αγροτική οικονομία, αλλά θα τα αφήσουμε καλύτερα στους πολυάριθμους συντάκτες και ειδικούς μας. Θα μπορούσαμε επίσης πολλά να πούμε για τον πολιτισμό και τις συνήθειες της Ελλάδας, τις ομορφιές της, τη φιλοξενία, την πλούσια στην απλότητά της κουζίνα, αλλά είναι πάντοτε καλύτερο να το αφήσουμε να το αισθανθούν αυτό μόνοι τους οι αναγνώστες. Εμείς απλώς θα δηλώσουμε ότι τίποτε ελληνικό, περίπου ελληνικό και ελληνορωσικό δεν θα είναι ξένο στο περιοδικό μας!

Εκ μέρους της Σύνταξης ευχαριστούμε όλους, όσοι με κάθε τρόπο συνέβαλαν στην εμφάνισή του και περισσότερο τους αναγνώστες για το ενδιαφέρον που ήδη εκδήλωσαν, για τη σταθερότητα και την αμφίδρομη αντίδραση, που ελπίζουμε να δεχθούμε.

Έχοντας ζήσει 20 χρόνια στην Ελλάδα, όπου γεννήθηκα και ήδη 21 στη Μόσχα, όπου σπούδασα κι εργάζομαι ως ανταποκριτής, κατέληξα στο ότι είναι καιρός να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Ξεκινήσαμε το περιοδικό και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε διαρκώς καλύτερο. Όμως στον τεράστιο ελληνορωσικό αγρό παραμένει αμέτρητος χώρος για νέους βλαστούς.