Στη Μόσχα έσπευσαν στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, αρχικά ο καγκελάριος Σρέντερ, στη συνέχεια ο πρόεδρος Σιράκ. Πριν από έναν χρόνο, στο φόντο των στρατιωτικών εξελίξεων στο Ιράκ, τέτοιες επαφές σε επίπεδο «τρόικας» ή διμερές, ήταν συχνές.
Τώρα όμως προς τι οι «ξαφνικές» και έξω από κάθε πρωτόκολλο επισκέψεις;
Πέρα από τη διεθνή κατάσταση και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, οι δύο ηγέτες των χωρών που τους ταυτίζουν με την «παλιά» Ευρώπη, επισκέφθηκαν τη Μόσχα για να δείξουν, πριν από όλα, ότι παρά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και τη -για πρώτη φορά- συνοριακή επαφή με τη Ρωσία, οι ίδιοι εκτιμούν και σέβονται τον πρόεδρο Πούτιν.
Τον επισκέφθηκαν για να του δείξουν κατανόηση και να διώξουν τα σύννεφα ανησυχίας για μια διεύρυνση που ξέρουν ότι θίγει τη Ρωσία, που οι δύο δεν πρωτοστάτησαν σε αυτή... Ωστόσο, αλίμονο, δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο στις εξελίξεις.
Απλά, ήρθαν για συμπόνια...