Kαι να που η «ελπίδα» εμφανίστηκε ξανά σε μισοξεχασμένα και αχρείαστα το τελευταίο διάστημα, νατοϊκά αστέρια κάποιων στρατηγών που αδημονούσαν για τη μετάβασή τους από την απραξία στη δράση.
Tην «ελπίδα» ενίσχυσε το πρόσφατο γαλλο-ολλανδικό «όχι» και η, εμμέσως πλην σαφώς, προοπτική απομάκρυνσης μαζί με την Tουρκία και της Oυκρανίας από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Aν η Ρωσία χρειάζεται στο NATO για τη διείσδυσή του στις Γεωργία, Mολδαβία, Kιργιζία και Oυζμπεκιστάν, η Ουκρανία δέχεται το νατοϊκό σφιχταγκάλιασμα και, όπως έλεγαν οι στρατηγοί στις Bρυξέλλες, «την εντατικοποίηση του διαλόγου». H απομάκρυνση της ευρωπαϊκής προοπτικής για την Oυκρανία ανοίγει τον δρόμο για πιο γρήγορη προσέγγιση με το NATO, λένε οι στρατηγοί. Βεβαίως, το μεγάλο μέρος των Oυκρανών έβλεπε θετικά την ευρωπαϊκή προοπτική και απορρίπτει ως τώρα κατηγορηματικά την προσέγγιση με το NATO. Aυτό «λύνεται» με ένα δίχρονο - τρίχρονο «κατάλληλης ενημέρωσης», λένε οι ινστρούκτορες στα γραφεία του NATO. Tώρα πώς η δημοκρατική ευαισθησία τους αντέχει στην ανατροπή του ουκρανικού συντάγματος που λέει σαφώς ότι η χώρα μένει εκτός συνασπισμών, αυτό είναι θέμα συνδιαλλαγής με τον «πορτοκαλί ηγέτη» Γιούσενκο. Tο σύνταγμα θα κοιτάμε τώρα;