«Ο ΠΟΥΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ και βρήκαμε τι να πούμε. Κι εγώ με τη γυναίκα μου κι ο πρόεδρος προερχόμαστε απ' την εργατική τάξη». Πριν από δέκα μέρες ο θρύλος των Μπιτλς Πολ Μακάρτνι τραγουδούσε στην Κόκκινη Πλατεία, αφού πρώτα είχε επισκεφθεί την Αγία Πετρούπολη κι είχε εγκωμιάσει τη γενέτειρα του Ρώσου προέδρου. Τον ίδιο καιρό άρχιζε το δεκαήμερο της κορύφωσης των εορτασμών για τα 300 χρόνια της πόλης, που τερματίστηκε με τους 40 και πλέον υψηλούς καλεσμένους του Β. Πούτιν απ' όλο τον κόσμο, το Σαββατοκύριακο. «Μας άφησαν νωρίτερα να εκτονωθούμε για να μην υπάρξουν παρατράγουδα όταν θα ερχόταν η ελίτ», εξηγεί ο Ιγκορ, πολύτιμος οδηγός μας στην εορταστική Πετρούπολη. «Κάτι δεν μου αρέσει σ' όλη αυτή την ιστορία, δεν είμαι βέβαιος τι ακριβώς γίνεται για τον Πούτιν και τις εκλογές και τι για την πόλη, αλλά δεν αμφιβάλλω ότι η περιοχή μας θα ωφεληθεί κι έπαψε πια να είναι εγκαταλελειμμένη, όπως συνέβαινε εδώ και δεκαετίες».
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ δείχνουν όλοι τρελά ευτυχισμένοι μαζί του, όμως οι κάτοικοι της πόλης μιλούν με σεβασμό για τον Πούτιν, που γεννιόταν στην παλιά ρωσική πρωτεύουσα πριν από 51 χρόνια κι «επέστρεψε» φέτος σ' αυτήν ως θριαμβευτής και τελετάρχης της μεγάλης και ιστορικής γιορτής. Η πόλη έχει εμφανώς αλλάξει όψη, απέκτησε περισσότερο χρώμα, πολλά δημόσια κτίρια ανακαινίστηκαν, η οικονομία και η ψυχολογία της έχει ζωντανέψει, οδηγώντας πολλούς στην εκτίμηση ότι δεν αποκλείεται μια μέρα ν' αποκτήσει ξανά τα πρωτεία. Οι κάτοικοι της παλαιάς αυτοκρατορικής πρωτεύουσας, πάντοτε έβλεπαν με κάποια περιφρόνηση το «μεγάλο χωνευτήρι» της Μόσχας, που έγινε το κέντρο της Ρωσίας και τους άφησε για πολλά χρόνια στο περιθώριο. Ομως, τώρα πια, το τιμόνι του Κρεμλίνου το κρατά η «ομάδα του Λένινγκραντ» και η αισιοδοξία για μια καλύτερη τύχη στο μέλλον φουσκώνει ξανά στα στήθη τους.
ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ της γιορτής η πόλη των 5.000.000 έδειχνε ασυνήθιστα άδεια, σχεδόν έρημη, κυρίως από αυτοκίνητα, αλλά και από ανθρώπους. Μόνο τα βράδια οι δρόμοι, οι πλατείες, τα πάρκα, οι όχθες του Νιεβά, των παραπόταμων και των καναλιών του, τα νυχτερινά μαγαζιά γέμιζαν κυρίως από νέους, που ούρλιαζαν από ενθουσιασμό, όπως ορίζει η παράδοση, κάθε φορά που έβλεπαν τη λάμψη των βεγγαλικών στον ουρανό. Οι τοπικές αρχές χρησιμοποίησαν επί μέρες μεθόδους «πειθούς», που έσπρωξαν τους πιο ευκατάστατους στις ντάτσες εκτός πόλης ή «κλείδωσαν» στα σπίτια τους υπόλοιπους, με μόνο σύντροφο τις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Χιλιάδες αστυνομικοί από τις γύρω περιφέρειες, ήρθαν για να βοηθήσουν στα αμέτρητα οδοφράγματα, που έκλειναν τις διόδους όταν μετακινούνταν ή γιόρταζαν οι ηγέτες. Οι δρόμοι έκλειναν και ξανάκλειναν κι όσοι αποφάσιζαν να μετακινηθούν δεν μπορούσαν ν' αποφύγουν την ταλαιπωρία, που έφερνε γκρίνια, χωρίς όμως να σκεπάζει την ατμόσφαιρα της γιορτής.
ΜΕ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ τον Αντρόν Κοντσαλόφσκι έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του παλατιού του Κωνσταντίνου, όπου συνεδρίασαν και διανυκτέρευσαν πολλοί από τους ξένους ηγέτες, λίγο έξω από την πόλη, στις όχθες της Βαλτικής. Στο εορταστικό κονσέρτο συμμετείχαν καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο, που τραγούδησαν μαζί το νέο ύμνο της Αγίας Πετρούπολης. Ανάμεσά τους οι Σκόρπιονς, η Εμα Σάπλιν, ο Λουτσιάνο Παβαρότι, ο Ντέμης Ρούσσος, παιδικές χορωδίες από την Κοινοπολιτεία των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και η Πελαγία, μια εκπληκτική ερμηνεύτρια ρωσικών παραδοσιακών τραγουδιών. Δύσκολο να φανταστείς πώς μπορούν να ταιριάξουν όλα αυτά μαζί, όπως δύσκολα ταιριάζουν όλα στην Πετρούπολη της τσαρικής πολυτέλειας, της αριστοκρατικής τέχνης, των δημοκρατικών παραδόσεων, των ηρώων του Ντοστογιέφσκι, της Οκτωβριανής Επανάστασης, της ναζιστικής πολιορκίας των 900 ημερών, της πιο μαφιόζικης περεστρόικα...
Η ΛΙΟΥΝΤΜΙΛΑ, συνοδός του βαγκόν-λι, στο βραδινό τρένο της επιστροφής προσφέρει ζεστό τσάι με μπισκότα. Τα δέχεσαι με ευχαρίστηση, γιατί οι 25 βαθμοί Κελσίου της πρώτης μέρας, έπειτα από βροχή και μάταιες προσπάθειες των ειδικών μονάδων της αεροπορίας να βομβαρδίσουν και να διαλύσουν τα σύννεφα, έγιναν στο τέλος 6. Οπου να 'ναι οι περίφημες «Λευκές Νύχτες» θα εγκατασταθούν για ένα 20ήμερο, πριν και μετά τη μικρότερη νύχτα της 22ας Ιουνίου. Αλλά και τώρα δεν λέει να νυχτώσει σ' αυτά τα μαγικά, χαμηλωμένα, σύννεφα του βορρά. Εκεί, σύμφωνα με το θρύλο, έχτισαν την Πετρούπολη και την κατέβασαν πάνω στους βάλτους προσεκτικά, για να μη βουλιάξει. Ωραίος τρόπος να γλυκάνεις τον πόνο των χιλιάδων που είχαν ήδη βουλιάξει και θαφτεί στα θεμέλιά της για να υλοποιήσουν το πιο τρελό όνειρο του Πέτρου Α'.