Πριν από πέντε χρόνια, στο πλαίσιο της συνάντησης κορυφής Ρωσίας - Ε.Ε. στην Αγία Πετρούπολη, παρουσία των Πρόντι - Σημίτη, ο Βλ. Πούτιν έθεσε το θέμα κατάργησης της βίζας ανάμεσα στις δύο πλευρές. Κάποιοι τότε και από την ελληνική αντιπροσωπεία, χαμογελώντας, δήλωναν μεν κατανόηση, πλην όμως όλα ανάγονταν στη συμφωνία «Σένγκεν».

Ο Πούτιν, σταθερά αντιπαλεύει την όρθωση εμποδίων στη διακίνηση, τα χρόνια που πέρασαν έδειξαν ότι στις ρωσο-ευρωπαϊκές σχέσεις, οι βίζες και τα όποια γραφειοκρατικά εμπόδια δεν αποτελούν παρά απολιθώματα μιας άλλης εποχής.
Η οικονομία και κυρίως η ενέργεια, ο τουρισμός, «παρασέρνουν» στο διάβα τους κάθε τέτοιο εμπόδιο. Ο Μπερλουσκόνι «το έπιασε» και δημόσια υποσχέθηκε να τεθεί επικεφαλής της προσπάθειας κατάργησης της βίζας ανάμεσα σε Ρωσία και Ε.Ε. Η Αθήνα, στα λόγια, ήταν πάντα κοντά στις θέσεις της Μόσχας.
Ο Κ. Καραμανλής -σε μια εβδομάδα- θα «ξεπροβοδίσει» τον Β. Πούτιν από το Κρεμλίνο στο μέγαρο της κυβέρνησης, όπου θα αναλάβει το πόστο του πρωθυπουργού. Πέρα από την ενέργεια, μήπως θα ήταν πολιτικά σωστό να συμπράξει στην προσπάθεια Μπερλουσκόνι; Ετσι κι αλλιώς τα -χάρτινα- τείχη βαθμηδόν απονεκρώνονται.