Την εικόνα του εκσυγχρονιστή και φανατικού υποστηρικτή των καινοτομιών με πινελιές «σκληρότητας» στην εξωτερική πολιτική του φιλοτέχνησε ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ στην παρθενική, στα τρία χρόνια της θητείας του, μεγάλη συνέντευξη Τύπου ενώπιον 800 και πλέον δημοσιογράφων, οι οποίοι περίμεναν επί ματαίω να ξεκαθαρίσει εάν θα είναι ή όχι υποψήφιος για την προεδρία της χώρας το 2012.
Πάντως ο Ντ. Μεντβιέντεφ ξεκαθάρισε ότι η Μόσχα θα αναγκαστεί να λάβει απαντητικά μέτρα, να εντατικοποιήσει τα επιθετικά πυρηνικά της όπλα και να αποχωρήσει από τη Συνθήκη ελέγχου των στρατηγικών εξοπλισμών START εάν δεν λάβει ικανοποιητικές απαντήσεις από την κυβέρνηση Ομπάμα για τη στόχευση της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας, ένα σενάριο πολύ κακό και ανεπιθύμητο, «το οποίο θα μας επέστρεφε στην εποχή του ψυχρού πολέμου».
Αναθεωρώντας ουσιαστικά τις ρωσικές θέσεις για τη Λιβύη προς την κατεύθυνση που είχε υποδείξει ο πρωθυπουργός Β. Πούτιν, ο κ. Μεντβιέντεφ εξέφρασε τη λύπη του γιατί τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας καταπατήθηκαν «από τις ενέργειες ορισμένων κρατών», γεγονός που υπονομεύει το κύρος του ΟΗΕ, καθώς επιβεβαιώνεται ότι οι αποφάσεις του μπορούν να χειραγωγούνται κατά το δοκούν, ενώ θα έπρεπε «να δίνεται στα κράτη η δυνατότητα να επιλέγουν μόνα τον δρόμο της ανάπτυξής τους».
Ο Ρώσος πρόεδρος απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο η χώρα του να υποστηρίξει για τη Συρία ψήφισμα ανάλογο εκείνου για τη Λιβύη, «ακόμη κι αν μου το ζητήσουν οι φίλοι μου», αναφέροντας ότι πρέπει να υποστηριχθούν οι μεταρρυθμίσεις του προέδρου Ασαντ και να μην ασκούνται πιέσεις με ψηφίσματα που οδηγούν «σε αεροπλάνα και τεθωρακισμένα».
Απαντώντας επί δύο ώρες και 20 λεπτά σε 43 ερωτήσεις, όρθιος και για πρώτη φορά στα χρονικά του Κρεμλίνου χωρίς τη βοήθεια συντονιστή, ο Ντ. Μεντβιέντεφ διαχώρισε τη θέση του από τις υπερτετράωρες εμφανίσεις του προκατόχου του Β. Πούτιν («δεν θέλω να σπάσω κανένα ρεκόρ»), με τον οποίο δήλωσε ότι συμπίπτουν ή προσεγγίζουν σε θέματα στρατηγικής, όχι όμως και στις τακτικές επιλογές και τις πολιτικές μεθόδους. Παρ' όλα αυτά απέφυγε να διασαφηνίσει το καίριο πολιτικό ερώτημα, συνεχίζοντας την κατά τους σχολιαστές τακτική των ποδηλατών αντοχής, που ισορροπούν αναμένοντας τον αντίπαλο να δράσει.