15.01.2015 14:41
Μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις Θανάσης Αυγερινός

Ουδείς φυσικά αμφιβάλλει ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν αντιμετωπίζει τη σοβαρότερη οικονομική και πολιτική δοκιμασία της 15ετούς κυριαρχίας του στην ηγεσία της Ρωσίας. Η απότομη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος της χώρας, προς στιγμήν κατά 100 % και εντέλει κατά 65 %, μέσα σε λιγοστές εβδομάδες, προϊόν της κρίσιμης για τον ρωσικό προϋπολογισμό πτώσης της τιμής του πετρελαίου, αλλά και της συγκρουσιακής ατμόσφαιρας των κυρώσεων κι η αναπόφευκτη απώλεια αγοραστικής δύναμης και βιοτικού επιπέδου για μεγάλα τμήματα του ρωσικού πληθυσμού, απειλούν τη δημοτικότητά του. Προπαντός όμως την πανίσχυρη πολιτική του «φήμη», που θέλει το Ρώσο ηγέτη να βρίσκει συχνά απροσδόκητες λύσεις, εκεί, που όλα μοιάζουν αδιέξοδα.

 

Οι συντονιστές της κλιμακούμενης δυτικής επίθεσης στο «καθεστώς Πούτιν» και πρωτίστως οι ισχυροί νεοσυντηρητικοί κύκλοι στην Ουάσιγκτον, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Θα νόμιζε μάλιστα κανείς ότι κάποιες από αυτές διατυπώθηκαν με τη μορφή δημοσιογραφικών ερωτήσεων από κορυφαία διεθνή ΜΜΕ στην καθιερωμένη απολογιστική του έτους συνέντευξη του Β.Πούτιν: «παλατιανό πραξικόπημα» από τον περίγυρο του Κρεμλίνου, δυσαρέσκεια στην κυβερνώσα ελίτ, πιθανή προεδροποίηση του ελεύθερου με χάρη μεγαλοεπιχειρηματία Μιχάηλ Χανταρκόφσκι, κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας, λαϊκή εξέγερση κ.ο.κ.
Τυπικά ο Ρώσος ηγέτης δεν έχει τίποτε να φοβηθεί ως το 2018, χρονιά των επόμενων προεδρικών εκλογών, τη συμμετοχή στις οποίες μάλιστα δεν απέκλεισε («είναι ζήτημα των τότε συνθηκών»). Αλλά δεν θα ήταν ο «Πούτιν», αν δεν αποδεχόταν την πρόκληση, δεν δήλωνε έτοιμος για σκληρή μάχη και δεν φρόντιζε να στείλει ξανά πολλαπλά μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες εντός και εκτός της χώρας με την πλέον απροσχημάτιστη γλώσσα, που έμοιαζε να λέει: «Μόνο πάνω από το πτώμα μου»...
Ο Β.Πούτιν απευθύνθηκε πρωτίστως στη βάση της ισχύος του, την ευρύτατη λαϊκή πλειοψηφία, που ενεργά στηρίζει, είτε απλώς αποτιμά την πολιτική του ως την καλύτερη από τις υπάρχουσες, για να προειδοποιήσει ότι επέρχεται «σφίξιμο του ζωναριού» περίπου για δύο χρόνια, όμως εν συνεχεία «είναι αναπόφευκτη η ανάπτυξη», επομένως και η αύξηση των κερδών από την πώληση των ρωσικών υδρογονανθράκων. Στο ίδιο κυρίως κοινό απευθυνόταν και η αποστροφή του ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι-ελίτ και ότι ελίτ της Ρωσίας είναι οι εργαζόμενοι και οι αγρότες, «στους ώμους των οποίων κρατιέται ολόκληρη η χώρα». Ο Ρώσος ηγέτης υποστήριξε ότι δεν παρασύρεται από δημοτικότητες και δημοσκοπήσεις, που συνήθως πέφτουν όταν τους δώσει κανείς υπερβολική σημασία, αλλά απλώς εργάζεται όσο καλύτερα και εντατικότερα μπορεί.
Ομολογουμένως ο Β.Πούτιν δεν θα μπορούσε να έχει και παράπονο από τη δημοτικότητά του, που μοιάζει εν μέσω δυσκολιών να εκτοξεύεται στη ρωσική κοινή γνώμη, η οποία σύμφωνα με δυτικές πηγές (έρευνα του Associated Press και του αμερικανικού NORC της περασμένης Πέμπτης) στηρίζει την πολιτική του σε ποσοστό 81 % (έναντι 58 % της ίδιας έρευνας το 2012). Επομένως παρά τους ευφάνταστους δυτικούς σχεδιασμούς ότι «οι μέρες του Πούτιν είναι μετρημένες», ο ρωσικός πληθυσμός δείχνει να συσπειρώνεται γύρω από τον ηγέτη του, ο οποίος όχι μόνο βελτιώνει ραγδαία τις δημοσκοπικές επιδόσεις του στα «δύσκολα κοινά» της ρωσικής διανόησης και των «ελίτ αστικών στρωμάτων», αλλά και αποκτά εκπληκτική διεισδυτικότητα σε δυτικές ελίτ, κυρίως της Ευρώπης, που δυσανασχετούν και υφίστανται οικονομικές απώλειες από την παρατεταμένη ένταση.
Θα ήταν αφελές να υποστηρίξει βέβαια κανείς ότι όλα είναι ειδυλλιακά εντός και γύρω από το Κρεμλίνο. Φυσικά και αυξάνονται τα φαινόμενα δυσαρέσκειας, οι διαδρομικές έντονες συζητήσεις, η κριτική στον Τύπο και κυρίως στο Διαδίκτυο για τα φαινόμενα διαφθοράς και τους «φίλους του Πούτιν». Φυσικά στις μεγαλουπόλεις και σε επιχειρηματικούς κύκλους κάποιοι αναρωτούνται «τί χρειαζόταν να πληρώνουμε και την Κριμαία και τους μεθύστακες στην Α.Ουκρανία», ενώ χιλιάδες Ρώσοι πολίτες, εκπαιδευμένοι από τις συνεχείς διαψεύσεις του κράτους τους, έσπευσαν να «εμπραγματώσουν» τις οικονομίες τους, αγοράζοντας συνάλλαγμα, ή ακόμη συχνότερα εισαγόμενες ηλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα, εφόδια για το χειμώνα, δώρα για τις γιορτές (κυρίως αλκοόλ) πριν αναπροσαρμοστούν προς τα πάνω οι τιμές τους. Όμως δεν θα μιλούσαμε για τη Ρωσία αν δεν εξαφανίζονταν την ίδια στιγμή όλα σχεδόν τα αποθέματα των εισαγωγέων σε αυτοκίνητα πολυτελείας και δεν εκτοξεύονταν οι πωλήσεις διαμερισμάτων με αγοραστές κυρίως από τις γειτονικές πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, ειδικότερα τη Λευκορωσία και το Καζαχστάν, που λόγω της Τελωνειακής Ένωσης δεν θα χρειαστεί να πληρώσουν άλλους φόρους.
Μιλώντας όπως πάντα παραστατικά και χωρίς «διπλωματικές περικοκλάδες» ο Ρώσος πρόεδρος ομολόγησε ότι η ρωσική ηγεσία αισθάνεται εξαπατημένη από τη Δύση, γιατί η ίδια «ανοίχτηκε», ενώ το ΝΑΤΟ δεν σταμάτησε να επεκτείνεται και οι δυτικοί να αισθάνονται νικητές και να προσπαθούν να καθυστερήσουν τη ρωσική ανάπτυξη χρηματοδοτώντας την τρομοκρατία στον Καύκασο. Περιέγραψε τη Ρωσία ως αρκούδα, που θέλουν να της ξεριζώσουν νύχια και δόντια, «το πυρηνικό μας οπλοστάσιο», να της φορέσουν χαλκά και να της αρπάξουν τη φωλιά της στην «ταϊγκά-Σιβηρία». «Πληρώνουμε το τίμημα της ανεξαρτησίας του λαού και του πολιτισμού μας και της κυριαρχίας του κράτους μας», είπε ο Ρώσος ηγέτης, βελτιώνοντας την ίδια στιγμή αρκετά τις επιδόσεις του ρουβλίου και καλώντας τους Ρώσους επιχειρηματίες να διαλέξουν πώς θα βγουν από την κρίση, «μονίμως εξαρτημένοι, κρεμασμένοι στο αγκίστρι κάποιου» ή ως «πατριώτες της Ρωσίας». Φρόντισε μάλιστα να τους προειδοποιήσει ότι η ασφάλεια των ζωνών off-shore αποδεικνύεται πλασματική, όπως έδειξε η περίπτωση της Κύπρου, αλλά και πρόσφατα περιστατικά, όπου τοπικοί διευθυντές εκτελώντας «άνωθεν» πολιτικές εντολές αρνήθηκαν να υπακούσουν στους Ρώσους ιδιοκτήτες των υπεράκτιων εταιρειών.
Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Πούτιν θεωρεί ως έναν από τους πυλώνες της διεξόδου από την κρίση την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, έσπευσε να συναντήσει τους επικεφαλής των μεγαλύτερων ρωσικών εταιρειών, καλώντας τους να συμβάλουν στη διαφοροποίηση της ρωσικής οικονομίας ώστε να απαλλαγεί από τη στενή εξάρτησή της από τις εξαγωγές υδρογονανθράκων και εν γένει πρώτων υλών. Ο ηγέτης του Κρεμλίνου διαβεβαίωσε νωρίτερα τους συνομιλητές του ότι οι μεμονωμένες διώξεις επιχειρηματιών, όπως του επικεφαλής της «Σιστέμα» Γεφτουσένκοφ, που ήταν παρών στη συνάντηση, δεν σχετίζεται με «αναθεώρηση των ιδιωτικοποιήσεων», αλλά με απόκτηση δημόσιας υπηρεσίας με απάτες, που ερευνά η δικαιοσύνη. Και τους καθησύχασε ότι η κυβέρνηση θα συνεργάζεται μαζί τους και στο εξής για κάθε απόφαση, που αφορά τη ρωσική οικονομία. Αντιδρώντας στην προεδρική έκκληση να αξιοποιήσουν την κεφαλαιακή αμνηστεία, ο φερόμενος ως πλουσιότερος επιχειρηματίας Αλισέρ Ουσμάνοφ ανακοίνωσε την επιστροφή των βασικών του εταιρειών από off-shore σε ρωσικό φορολογικό έδαφος και κατά τις εκτιμήσεις η τάση θα έχει συνέχεια, τουλάχιστον μεταξύ των «στρατηγικών» εταιρειών της χώρας.
Με άλλες δυο κομβικές εμφανίσεις του, ο Β.Πούτιν έδειξε άλλους δύο πυλώνες της πολιτικής του. Στο επιτελικό κέντρο του ρωσικού υπουργείου Άμυνας συναντήθηκε με τη στρατιωτική ηγεσία ανακοινώνοντας μεγαλύτερη έμφαση στον εξοπλιστικό εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων και ειδικότερα του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας, που θα αποκτήσει εντός του 2015, πενήντα νέους διηπειρωτικούς πυραύλους. Και την επομένη παρέστη στην εορταστική τελετή για την Ημέρα των στελεχών των μυστικών υπηρεσιών, υπογραμμίζοντας τη μεγάλη σημασία του ρόλου τους. «Είναι προφανές ότι κανείς δεν θα καταφέρει να μας φοβίσει, να ανασχέσει και να απομονώσει τη Ρωσία, ποτέ δεν τα κατάφεραν και ποτέ δεν θα το πετύχουν», είπε ο Β.Πούτιν καταχειροκροτούμενος από τους πρώην συναδέλφους του, οι οποίοι κατά το ρηθέν «ποτέ δεν γίνονται πρώην».

 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα στις 23/12/2014 

Πηγή: Επίκαιρα

 

 

 

Λέξεις Κλειδιά: Πούτιν,Κρεµλίνο,συνέντευξη τύπου 2014,Άμυνα,Σιβηρία,πηρυνικά,ΝΑΤΟ