Εκπληκτικά αποκαλυπτική αποδεικνύεται η χθεσινή δήλωση της Βικτόριας Νούλαντ υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα με τη στενή σχέση συνεργασίας της Ελλάδας και της Ρωσίας – μια τοποθέτηση, που δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς. Αντιθέτως, η δήλωση μοιάζει να κρύβει αληθινό τοξικό δηλητήριο κάτω από το διπλωματικό κέλυφος αβρότητας, αναδεικνύοντας ταυτοχρόνως την ανησυχητική πληροφορία ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς για να στέλνουν αυστηρά μηνύματα στο Κρεμλίνο. Ωραίο ρόλο μας επιφυλάσσουν οι «σύμμαχοί» μας!...
«Προφανώς», είπε η κ. Νούλαντ, «δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία. Η Ελλάδα έχει (σχέσεις) και η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πολύ χρήσιμη για την αποστολή μηνυμάτων προς τη Ρωσία ότι αυτό που ψάχνουμε είναι μια αλλαγή της (ρωσικής) πολιτικής σε σχέση με τις επιθέσεις προς τους γείτονές της. Αυτό είναι που αναζητούμε, μια αλλαγή της πολιτικής, όχι αλλιώς, και ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα μαζί, αν μας ακούσετε. Έτσι, μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ότι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί», τόνισε η Αμερικανίδα υφυπουργός.
Όσοι πίστεψαν έστω και μια λέξη από τα λεγόμενα της Νούλαντ, ξεχνούν ότι η ιστορία έχει επαναληφθεί και μάλιστα με κακό τέλος. Οκτώ χρόνια πρίν, στο μακρινό 2007 και στην Ελλάδα της επίπλαστης ευημερίας η κυβέρνηση Καραμανλή υπέγραφε συμφωνίες στρατηγικής σημασίας με τη Μόσχα. Τότε η αμερικανική κυβέρνηση Μπους δήλωνε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις ελληνορωσικές σχέσεις και ειδικότερα τον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη που συζητούνταν δραστήρια. Πίσω από εκείνες τις δηλώσεις όμως, οι Αμερικανοί τορπίλιζαν παρασκηνιακά τις σχέσεις και τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, όπως αποδεικνύουν τα πολυάριθμα περιστατικά παρακολουθήσεων, οι διαρροές των Wikileaks, αλλά και η εκπληκτική ιστορία απειλών και εκβιασμών, που έχει αναδείξει κυρίως το περιοδικό «Επίκαιρα».
Το ενδιαφέρον ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι το εξής: Με ποιο τρόπο οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου για να στέλνουν μηνύματα στους Ρώσους, αφού οι ελληνορωσικές σχέσεις ήταν πρακτικά ανύπαρκτες; Όσοι ασχολούνται με τα ελληνορωσικά γνωρίζουν ότι η μόνη συνάντηση Σαμαρά- Πούτιν ήταν στις Βρυξέλλες, στις περιβοήτες πλαστικές καρέκλες, που ξεσήκωσαν μάλιστα και ποικίλες αντιδράσεις ή μήπως αυτό ακριβώς εννοεί η κα Νούλαντ - την απόπειρα εξευτελισμού του διαλόγου Ελλάδας – Ρωσίας με τις καρέκλες «του γύφτου»; Όσο για τον πρώην υπουργό Β.Βενιζέλο, ο οποίος εγκωμίαζε ως περίφημη φιλέλληνα την πρόεδρο της ρωσικής Άνω Βουλής Βαλεντίνα Ματβιένκο, για να την κατατάξει αργότερα στη «μαύρη λίστα» της ΕΕ, χωρίς να τολμήσει να διατυπώσει ούτε μία ένσταση, μοιάζει απίθανο να πιστέψουμε ότι ήταν σε θέση να μεταφέρει οποιαδήποτε μηνύματα στο Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος συνομιλεί καθημερινά σχεδόν με όλους τους υπουργούς Εξωτερικών της Ευρώπης και άλλων χωρών.
Εκτός πια κι αν – το βρήκαμε – εννοούν οι Αμερικανοί το κανάλι επικοινωνίας του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου με τον Ιβάν Σαββίδη.
Αν λοιπόν ο νέος υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς δει τη Νούλαντ να ανοίγει διάπλατα το στόμα μιλώντας του για τις ελληνορωσικές σχέσεις, μάλλον δεν του χαμογελάει. Του δείχνει τα δόντια της…