Από αρχές Οκτωβρίου η Ελλάδα διαθέτει νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία και
θα πρέπει να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και να επαναφέρει τη χώρα
στην οδό της ανάπτυξης. Η κρίση φαίνεται πως θα συνεχίσει να μας απασχολεί
για καιρό, ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, τα πράγματα αποδείχθηκαν
τελικά πολύ καλύτερα από ό,τι περιμέναμε. Κάτι σαν τη νέα γρίπη, δηλαδή,
που μας τρόμαξε περισσότερο πριν ενσκήψει, παρά με την επιδημία της.
Στους καιρούς της κρίσης, όπως και σε κάθε ταραγμένη εποχή, στήριγμα για
τις κοινωνίες αποδεικνύονται οι σταθερές, που δημιουργούν. Και μια από
αυτές δεν μπορεί παρά να είναι η τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της, που
συμβάλλει καθοριστικά στην επικοινωνία λαών και πολιτισμών και ως εκ τούτου
απασχολεί έντονα την «Ελλάδα» μας. Γι’ αυτό και μόλις βρίσκει ευκαιρία
σπεύδει να δώσει έμφαση τόσο σε νέα και παλιά έργα τέχνης και καλλιτεχνικές
κατευθύνσεις, όσο και στους δημιουργούς τους.
Μεταξύ των χωρών, που μας ενδιαφέρουν, η τέχνη από την αρχαιότητα ως
σήμερα μπορεί να αποδειχθεί ιδανική γέφυρα και βάση συνεννόησης. Γι’ αυτό
και είμαστε περήφανοι, που εκθέσεις όπως η συλλογή Βελιμέζη στο Ερμιτάζ και
κοινωνικοί φορείς, όπως το Ίδρυμα Ωνάση και ο Διάλογος των Πολιτισμών ή
καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και η Αθηνά Τσαγκάρη βρίσκουν το
δρόμο τους ως το ρωσόφωνο κοινό μας. Σ’ αυτό το δρόμο θα συνεχίσει σταθερά
και ανυποχώρητα, χωρίς να τρομάζει από κρίσεις, γρίπες και δίαιτες, η όλο
και πιο «παχουλή» μας «Ελλάδα».